John Vane

W tym artykule szczegółowo omówimy John Vane, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. John Vane to złożony i fascynujący temat, który ma ogromne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z John Vane, od jego pochodzenia po wpływ na życie codzienne. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie, które istnieją wokół John Vane, w celu zapewnienia szerokiego i zrównoważonego spojrzenia na ten bardzo istotny temat. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym świecie John Vane!

John Robert Vane
Ilustracja
Państwo działania

Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

29 marca 1927
Tardebigge

Data i miejsce śmierci

19 listopada 2004
Farnborough

Specjalność: farmakologia
Alma Mater

Uniwersytet w Birmingham,
Uniwersytet Oksfordzki

Uczelnia

Uniwersytet Yale

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

John Robert Vane (ur. 29 marca 1927 w Tardebigge, zm. 19 listopada 2004 w Farnborough) – brytyjski farmakolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 1982 roku.

Życiorys

Był synem imigranta z Rosji, Maurice'a Vane'a oraz jego żony Frances, pochodzącej z rolniczej rodziny z Worcestershire. W 1944 podjął studia chemiczne na Uniwersytecie w Birmingham. Wśród jego wykładowców był Maurice Stacey, którego rekomendacja pozwoliła Vane'owi kontynuować edukację w zespole farmakologa Joshua Burna na Uniwersytecie Oksfordzkim gdzie, w 1953, uzyskał stopień doktora.

W latach 1953–1955 pracował na Wydziale Farmakologii Uniwersytetu Yale. Po powrocie do Anglii został zatrudniony w Instytucie Podstawowych Nauk Medycznych Uniwersytetu Londyńskiego. W latach 1961–1973 był profesorem Royal College of Surgeons tej uczelni. W 1973 objął stanowisko dyrektora naukowego laboratoriów badawczych Fundacji Wellcome w Beckenham.

Vane w swoich pracach wykazał, że aspiryna hamuje tworzenie się prostaglandyn związanych z bólem, gorączką i stanami zapalnymi, co wyjaśniło na poziomie fizjologicznym, skuteczność tego leku. Był także współodkrywcą prostacykliny (hormonu naczyniowego), który rozszerza najmniejsze naczynia krwionośne i, w przeciwieństwie do niektórych innych prostaglandyn, hamuje tworzenie się płytek krwi, powodujących jej krzepnięcie.

W 1982 przyznano mu Nagrodę Nobla za badania nad prostaglandynami i pokrewnymi substancjami czynnymi biologicznie. Wraz z Vane'em nagrodę otrzymali Szwedzi Sune Bergström i Bengt Samuelsson. Był też laureatem Nagrody Laskera (1977), Medalu Królewskiego (1989). W 1984 otrzymał tytuł szlachecki.

Wśród towarzystw naukowych, które wybrały go do swojego grona, znalazły się londyńskie Royal Society oraz polskie PAN i PAU.

Przypisy

Bibliografia

  • Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.