Obecnie Georg von Békésy to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Dzięki swojemu wpływowi na różne obszary społeczeństwa Georg von Békésy wzbudził rosnące zainteresowanie i stał się powracającym tematem rozmów. Ze względu na swój wpływ na politykę, kulturę, technologię i życie codzienne, Georg von Békésy okazał się kluczowym elementem sposobu, w jaki ludzie postrzegają otaczający ich świat. W tym artykule zbadamy fundamentalną rolę, jaką Georg von Békésy odgrywa w naszym społeczeństwie i zbadamy, jak ewoluowała ona na przestrzeni czasu.
Georg von Békésy w 1961 roku | |
Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 czerwca 1972 |
profesor | |
Specjalność: fizyka, fizjologia | |
Alma Mater | |
Uczelnia | |
Nagrody | |
Georg von Békésy, węg. György Békésy (ur. 3 czerwca 1899 w Budapeszcie, zm. 13 czerwca 1972 w Honolulu) – węgiersko-amerykański fizyk i fizjolog.
Był synem dyplomaty, Alexandra (Sándora) von Békésy i jego żony Pauli. Uczył się w Monachium, Konstantynopolu i Budapeszcie, oraz Zurychu, gdzie zdał maturę, po której podjął studia chemiczne na Uniwersytecie w Bernie. W 1923 roku uzyskał doktorat w dziedzinie fizyki na Uniwersytecie Budapeszteńskim.
W 1923 roku podjął pracę w Węgierskim Urzędzie Pocztowym, gdzie kierował laboratorium badawczym zajmującym się systemami telefonicznymi. Pracując nad komunikacją na odległość, zainteresował się mechanizmem funkcjonowania zmysłu słuchu u ludzi.
W latach 1939–1946 von Békésy był profesorem fizyki eksperymentalnej na Uniwersytecie w Budapeszcie, w 1946 roku wyjechał do Szwecji, aby prowadzić badania w Instytucie Karolinska (pracował tam nad audiometrem obsługiwanym przez pacjenta), a rok później przeniósł się do Stanów Zjednoczonych.
Pracował w laboratorium psycho-akustyki na Uniwersytecie Harvarda, gdzie opracowywał modele mechaniczne ucha wewnętrznego. Békésy opisał sposób przemieszczania się dźwięku w ślimaku oraz wpływ lokalizacji receptorów nerwowych na mechanizm słyszenia.
W 1961 roku otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w dziedzinie medycyny za przełomową teorię funkcjonowania ludzkiego słuchu.