Joseph Erlanger

W tym artykule zostanie poruszony temat Joseph Erlanger, który dziś zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ w różnych obszarach. Od czasu pojawienia się Joseph Erlanger wywołał intensywną debatę i wzbudził zainteresowanie badaczy, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Jego wpływ rozszerzył się na różne sfery, takie jak socjologia, ekonomia, kultura, polityka i technologia. W następujący sposób postaramy się przeanalizować i dogłębnie zrozumieć zjawisko Joseph Erlanger, badając jego implikacje, zakres i możliwe konsekwencje.

Joseph Erlanger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1874
San Francisco

Data i miejsce śmierci

5 grudnia 1965
Saint Louis

Zawód, zajęcie

lekarz

Alma Mater

Uniwersytet Johnsa Hopkinsa

Joseph Erlanger (ur. 5 stycznia 1874 w San Francisco w Kalifornii, zm. 5 grudnia 1965 w St. Louis w Missouri) – amerykański fizjolog, laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny (wraz z H. S. Gasserem), za badania nad zróżnicowaniem czynności (funkcji) włókien nerwowych, które doprowadziły do odkrycia 3 grup neurytów o różnym progu pobudliwości i prędkości przewodzenia.

Życiorys" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]

Erlanger urodził się jako szóste z siedmiu dzieci Hermana Erlangera i Sary Galinger - oboje byli imigrantami z południowych Niemiec.

W 1891, po ukończeniu szkoły średniej, rozpoczął studia na wydziale Chemii na Uniwersytecie Kalifornijskim, które ukończył w 1895 roku. W 1899 uzyskał wykształcenie medyczne na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore.

W 1904 roku Erlanger zaprojektował i skonstruował Sfigmomanometr - urządzenie do pomiaru ciśnienia krwi.

W 1906 Erlanger zrezygnował z pracy na uczelni Hopkinsa i przeniósł się na Uniwersytet w Wisconsin, gdzie został pierwszym profesorem fizjologii na wydziale medycznym.

Na początku lat dwudziestych Erlanger zaczął zajmować się Neurofizjologią.

W 1944 roku wraz z H. S. Gasserem otrzymał nagrodę Nobla.

Zmarł 5 grudnia 1965 roku w wyniku niewydolności serca.

Przypisy

Bibliografia