Selman Waksman
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Selman Waksman, zajmując się jego najważniejszymi i aktualnymi aspektami. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, poprzez różne podejścia i perspektywy, które rozwinęły się na przestrzeni czasu. Temat ten jest dziś niezwykle ważny, ponieważ wywołał szeroką debatę i refleksję w różnych obszarach, od polityki po kulturę, i wyznaczył punkt zwrotny w sposobie rozwiązywania różnych problemów. W trakcie tworzenia tego artykułu będziemy analizować różne aspekty Selman Waksman, zagłębiając się w jego implikacje i tworząc przestrzeń do krytycznej refleksji wokół tego zjawiska.
 Selman Waksman | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 lipca 1888 |
| Data i miejsce śmierci |
16 sierpnia 1973 |
| Specjalność: mikrobiologia | |
| Alma Mater | |
| Nagrody | |
Selman Abraham Waksman (ur. 10 lipca?/22 lipca 1888 w Nowej Pryłuce, zm. 16 sierpnia 1973 w Hyannis) – amerykański mikrobiolog, pochodzący z Ukrainy, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny pochodzenia żydowskiego.
Życiorys
Urodził się w Nowej Pryłuce, znajdującej się wówczas na terenie Imperium Rosyjskiego, obecnie na Ukrainie. Syn Jacoba Waksmana i Fradii London. Początkowo pobierał lekcje od prywatnych nauczycieli, potem uczęszczał do szkół w Odessie. W 1910 ukończył V Gimnazjum w Odessie, a wkrótce potem wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
W Stanach Zjednoczonych uzyskał państwowe stypendium, które pozwoliło mu wstąpić, jesienią 1911, na Rutgers College w New Brunswick. W 1915 uzyskał tam B.Sc. w dziedzinie rolnictwa, po czym rozpoczął pracę jako asystent badawczy w zespole Jacoba G. Lipmana, zajmującego się mikrobiologią gleb w New Jersey Agricultural Experiment Station. Równocześnie kontynuował studia, w 1916 uzyskał tytuł magistra w Rutgers College, a w 1918 stopień doktora biochemii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W 1916 uzyskał obywatelstwo amerykańskie.
Po uzyskaniu doktoratu powrócił na Uniwersytet Rutgersa jako wykładowca mikrobiologii gleb, w 1925 uzyskał tytuł Associate Professor, a w 1930 tytuł profesora. W 1940, kiedy na uczelni powstał Zakład Mikrobiologii, został jego kierownikiem, a w 1949 dyrektorem Instytutu Mikrobiologii.
Jego badanie nad promieniowcami pozwoliły na uzyskanie szeregu antybiotyków (tego terminu Waksman użył jako pierwszy w 1941). W 1940, wraz ze swoim doktorantem H. Boydem Woodruffem, wyizolował z bakterii glebowych daktynomycynę – antybiotyk, który był efektywny w zwalczaniu zarówno bakterii Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych, w tym prątków gruźlicy, ale był równocześnie silnie toksyczny dla zwierząt, którym go podawano. W 1944, wraz ze swoimi doktorantami, Albertem Schatzem i Elizabeth Bugie, opublikował artykuł opisujący odkrycie streptomycyny, wyizolowanej ze szczepu promieniowca Streptomyces griseus. W 1948 uzyskał neomycynę.
W 1952 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny, za odkrycie streptomycyny, pierwszego antybiotyku efektywnego przeciw gruźlicy.
Przypisy
- ↑ 70 years ago this week, the world celebrated a man who ended a previous pandemic. . (ang.).
- ↑ Selman Waksman (1888 - 1973). . (ang.).
- ↑ a b c d e f Selman A. Waksman Biographical. nobelprize.org . . (ang.).
- ↑ a b c d Selman Abraham Waksman, Encyclopædia Britannica (ang.).
