Gertrude Elion
W dzisiejszym świecie Gertrude Elion stał się powracającym tematem o niekwestionowanym znaczeniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, politykę czy codzienne życie ludzi, Gertrude Elion zyskał dziś duże znaczenie. Jego wpływ nie ogranicza się do określonego obszaru, ale obejmuje różne aspekty, od technologii po kulturę. Wraz z postępem globalizacji Gertrude Elion stał się wspólnym punktem zainteresowania we wszystkich zakątkach świata, generując debaty, refleksje i działania mające na celu zrozumienie i zajęcie się jego zakresem i wpływem. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Gertrude Elion i jego konsekwencje na różne aspekty współczesnego życia.
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 stycznia 1918 |
| Data i miejsce śmierci |
21 lutego 1999 |
| Specjalność: farmakologia | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
| Nagrody | |
Gertrude Belle Elion (ur. 23 stycznia 1918 w Nowym Jorku, zm. 21 lutego 1999 w Chapel Hill w stanie Karolina Północna) – amerykańska lekarka farmakolog. Laureatka Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii lub medycyny w roku 1988 za osiągnięcia naukowe, które doprowadziły do powstania nowych leków przeciwnowotworowych.
Życiorys
W 1941 uzyskała master’s degree na New York University. Nie mogąc znaleźć zatrudnienia w żadnej instytucji naukowej, podjęła pracę jako kontroler jakości w supermarketach. Dopiero w 1944 zatrudnił ją w swoim laboratorium George Hitchings.
W 1967 przy wykorzystaniu jej środka immunosupresyjnego przeprowadzono pierwszą transplantację serca.
W 1968 American Chemical Society przyznało jej Medal Garvana-Olina.
Od 1970 profesor Duke University w Durham, od 1973 roku University of North Carolina w Chapel Hill. Członek m.in. Akademii Nauk w Nowym Jorku. Jej badania doprowadziły do powstania serii leków przeciwnowotworowych. Prowadziła badania metabolizmu kwasów nukleinowych. Jako jedna z pierwszych zastosowała związki purynowe w leczeniu chorób nowotworowych. Wspólnie z G. H. Hitchingsem opracowała azatioprynę, acyklowir i AZT. Za odkrycie tych leków zwalczających m.in. białaczkę, gościec, malarię (Daraprim – pirymetamina) i wirusy grupy Herpes otrzymała w 1988 roku, wspólnie z G.H.Hitchingsem, Nagrodę Nobla.
Jako pierwsza opisała różnicę w metabolizmie komórek zdrowych i nowotworowych. Po otrzymaniu Nagrody Nobla otrzymywała wiele zaproszeń na odczyty i prelekcje. Ale jak sama mówiła: „Chcę, żeby ludzie interesowali się nauką, a nie mną”. Jej idolami byli: Maria Curie-Skłodowska i Ludwik Pasteur. Jej dziadek zmarł, gdy ona miała 15 lat, od tego momentu chciała wynaleźć lek zwalczający choroby nowotworowe. Jej celem w ostatnich latach była motywacja młodych ludzi do prowadzenia badań naukowych. Ulubionym cytatem, który stosowała by zachęcić ich do kontynuowania badań mimo różnych przeszkód był: „Do cholery z torpedami. Działa naprzód!”. Uważała, że w życiu najważniejsze jest robienie tego, co się lubi.
Zmarła w wieku 81 lat w Karolinie Północnej.
Przypisy
- ↑ The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1988. .
- ↑ a b Gertrude B. Elion – Autobiography. .
- ↑ Siddhartha Mukherjee: Cesarz wszech chorób. Biografia raka. Wołowiec: Czarne, 2015. ISBN 978-83-7536-544-3.
- ↑ Rachel Swaby, Upór i przekora. 52 kobiety, które odmieniły naukę i świat, 2017.
- ↑ Francis P. Garvan-John M. Olin Medal – American Chemical Society , American Chemical Society (ang.).
Bibliografia
- Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.
