W tym artykule zbadamy Andrew Schally z różnych perspektyw, zagłębiając się w jego pochodzenie, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od momentu pojawienia się Andrew Schally przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując debatę, zainteresowanie i szeroką gamę emocji. Poprzez wyczerpującą analizę zagłębimy się w niuanse i złożoności otaczające Andrew Schally, próbując zrozumieć jego historyczne znaczenie, jego wpływ na teraźniejszość i jego projekcję w przyszłość. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej, ten artykuł ma na celu zapewnienie pełnego i wzbogacającego wglądu w Andrew Schally.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
profesor | |
Specjalność: biochemia | |
Alma Mater | |
Uczelnia |
National Institute for Medical Research, |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
Pracodawca |
Veterans Affairs Medical Center (Miami), |
---|---|
Rodzice |
Kazimierz, |
Małżeństwo |
• Margaret Rachel White (rozwód) |
Krewni i powinowaci |
Halina Schally-Ternynck (siostra) |
Andrew Schally, właśc. Andrzej Wiktor Schally (ur. 30 listopada 1926 w Wilnie) – amerykański biochemik i lekarz pochodzenia polskiego, laureat Nagrody Nobla.
Jest synem Kazimierza (generała Wojska Polskiego, szefa gabinetu prezydenta Mościckiego) i Marii z Łąckich. Okres II wojny światowej spędził w Rumunii, w 1945 dostał się przez Włochy i Francję do Anglii i Szkocji. Studiował chemię na University of London, następnie medycynę w londyńskim National Institute for Medical Research. W 1952 wyjechał do Kanady, gdzie uzupełniał studia na McGill University w Montrealu – w 1957 obronił doktorat i wyjechał do USA. W latach 1957–1962 pracował na uniwersytecie Baylora w Waco, a od 1962 w Nowym Orleanie. Był tam kierownikiem laboratorium polipeptydów i endokrynologii w Szpitalu Weteranów oraz profesorem Tulane University. W 1962 przyjął obywatelstwo amerykańskie.
W 1975 otrzymał Nagrodę Laskera, a w 1977 – Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycie zjawiska wydzielania hormonów w podwzgórzu mózgu oraz badanie ich budowy i czynności, co zapoczątkowało neuroendokrynologię. Wraz z nim wyróżniony został Roger Guillemin, a niezależnie od obu naukowców połowę nagrody za badania nad RIA otrzymała Rosalyn Sussman Yalow.
Został wyróżniony doktoratem honoris causa przez blisko 20 wyższych uczelni, m.in. Uniwersytet Jagielloński.
W 2021 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.