Max Perutz

W tym artykule zbadamy fascynującą historię Max Perutz, tematu, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i każdej kulturze. Od swoich początków po dzisiejsze znaczenie, Max Perutz pozostawił niezatarty ślad na świecie. Przez dziesięciolecia Max Perutz był przedmiotem badań, debat i podziwu, będąc źródłem inspiracji dla artystów, naukowców, pisarzy i ludzi ze wszystkich dziedzin. W tym artykule odkryjemy najważniejsze aspekty Max Perutz, jego wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Przygotuj się na wejście do ekscytującego świata Max Perutz!

Max Ferdinand Perutz
ilustracja
Państwo działania

Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1914
Wiedeń, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

9 lutego 2002
Cambridge, Anglia

profesor
Specjalność: biochemia, krystalografia
Uczelnia

University of Cambridge

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii
Medal Copleya

Max Ferdinand Perutz (ur. 19 maja 1914 w Wiedniu, Austria, zm. 6 lutego 2002 w Cambridge, Anglia) − brytyjski biochemik i krystalograf pochodzenia austriackiego, laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii w roku 1962 za ustalenie struktury przestrzennej hemoglobiny.

Życiorys

Od 1937 był pracownikiem naukowym w Laboratorium Cavendisha na Uniwersytecie Cambridge. W latach 1947–1962 był profesorem Uniwersytetu Cambridge. W latach 1962–1979 był dyrektorem Laboratorium Biologii Molekularnej w Cambridge, gdzie F. Crick i J. Watson opisali po raz pierwszy strukturę DNA.

Profesor Perutz prowadził badania struktury budowy białek globularnych metodą rentgenografii strukturalnej. Na podstawie pomiarów dyfrakcji promieniowania X przez kryształy białek w roku 1959 określił mechanizm działania i strukturę przestrzenną ludzkiej hemoglobiny oraz mioglobiny kaszalota, za co w roku 1962 otrzymał Nagrodę Nobla z chemii, wraz z Johnem C. Kendrewem. Laureat Medalu Copleya.

Bibliografia

Linki zewnętrzne