W tym artykule zbadamy wszystko, co jest związane z Thomas Hunt Morgan, od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo. Thomas Hunt Morgan jest tematem zainteresowania od dziesięcioleci, jego korzenie sięgają czasów starożytnych, a jego aktualność jest nadal wyczuwalna. Na przestrzeni dziejów Thomas Hunt Morgan wywoływał debaty, był źródłem inspiracji dla artystów i miał znaczący wpływ na kulturę popularną. W tym artykule przeanalizujemy najważniejsze aspekty Thomas Hunt Morgan, od jego znaczenia w społeczeństwie po jego ewolucję w czasie.
Data i miejsce urodzenia |
25 września 1866 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 grudnia 1945 |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Uczelnia |
California Institute of Technology, Uniwersytet Columbia, Bryn Mawr College |
Thomas Hunt Morgan (ur. 25 września 1866 w Lexington, zm. 4 grudnia 1945 w Pasadenie) – amerykański biolog i genetyk, twórca chromosomowej teorii dziedziczności, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w 1933 roku.
W 1886 roku ukończył zoologię na Uniwersytecie Kentucky. Następnie kontynuował studia podyplomowe na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, pod kierunkiem W.K. Brooksa (morfologia) i H. Newella Martina (fizjologia); w 1890 uzyskał tam tytuł doktora. W latach 1891–1904 był profesorem zoologii w Bryn Mawr College. Swoje najważniejsze prace wykonywał w latach 1904–1928, będąc profesorem zoologii doświadczalnej na Uniwersytecie Columbia. W latach 1928–1945 profesor biologii i dyrektor zorganizowanych przez siebie laboratoriów G. Kerckhoffa w California Institute of Technology w Pasadenie. W późniejszych latach miał swoje prywatne laboratorium w Corona del Mar w Kalifornii.
W latach 1892–1909 zajmował się zagadnieniami embriologii doświadczalnej. W 1909 roku Morgan wraz ze współpracownikami – Hermannem Josephem Mullerem, Calvinem Bridgesem i Alfredem Sturtevantem rozpoczął eksperymenty na wywilżnie karłowatej, które wykazały, że nośnikami genów są chromosomy. Jego odkrycia zmodyfikowały prawa Mendla. W 1911 roku powstały pierwsze mapy chromosomów. Za swoje odkrycia dotyczące roli chromosomu w dziedziczności otrzymał w 1933 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Laureat Medalu Copleya (1939).
Do jego najważniejszych publikacji książkowych należy wydana wraz z zespołem współpracowników The Mechanism of Mendelian Heredity (1915), w której zawarł chromosomową teorię dziedziczności oraz The Theory of the Gene (1926).