Francis Peyton Rous

W tym artykule zbadamy fascynującą historię Francis Peyton Rous, tematu, który przykuł uwagę naukowców, naukowców i entuzjastów. Na przestrzeni lat Francis Peyton Rous odegrał kluczową rolę w społeczeństwie, wpływając na znaczące zmiany w sposobie, w jaki żyjemy i rozumiemy otaczający nas świat. Od skromnych początków po obecny wpływ Francis Peyton Rous pozostawił niezatarty ślad w historii, a w tym artykule zagłębimy się w jego złożoną i ekscytującą narrację. Mamy nadzieję rzucić światło na ten temat i zaoferować naszym czytelnikom kompleksowe spojrzenie na tę kwestię poprzez szczegółową analizę i dogłębne spojrzenie na wiele jej aspektów.

Francis Peyton Rous
Data i miejsce urodzenia

5 października 1879
Baltimore

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1970
Nowy Jork

Zawód, zajęcie

lekarz patolog

Alma Mater

Johns Hopkins University

Francis Peyton Rous (ur. 5 października 1879 w Baltimore, Maryland, zm. 16 lutego 1970 w Nowym Jorku) – amerykański lekarz patolog, laureat Nagrody Nobla w 1966 roku (wspólnie z Charlesem Hugginsem).

Studiował na Johns Hopkins University w Baltimore i uniwersytecie stanowym Michigan. W latach 1906–1908 pracował tam na stanowisku profesora. Od 1909 roku pracował w Instytucie Badań Medycznych Rockefellera, od 1957 roku był konsultantem Instytutu Badań nad Rakiem Sloana-Ketteringa. Członek Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie oraz londyńskiego Royal Society.

Prowadził badania nad rakotwórczą rolą niektórych kancerogennych wirusów, za co został wyróżniony Nagrodą Nobla w 1966 roku (jeden z najstarszych laureatów w historii), razem z Charlesem Hugginsem.

W roku 1911 wykrył pierwsze takie wirusy, zdolne do samodzielnej replikacji, wywołujące u kur mięsaka (nazywane wirusami mięsaka RousaRous sarcoma virus). Udowodnił doświadczalnie, że mięsak można przenosić nie tylko drogą zwykłego przeszczepienia, ale również stosując bezkomórkowy przesącz i jest wywołany przez wirus. Opracowane przez niego techniki przechowywania krwi przyczyniły się do powstania pierwszych banków krwi.

Przypisy

Bibliografia

  • Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.
  • Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.