Arthur Ashkin
W dzisiejszym świecie Arthur Ashkin odegrał kluczową rolę w różnych obszarach codziennego życia. Od polityki po technologię, rozrywkę i kulturę, Arthur Ashkin zdołał przyciągnąć uwagę niezliczonej liczby ludzi na całym świecie. Z biegiem czasu jego znaczenie i wpływ ugruntowały się, stając się tematem ogólnego zainteresowania, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule postaramy się zagłębić w najważniejsze aspekty Arthur Ashkin, analizując jego wpływ i rozwój w różnych kontekstach. Odważ się wejść do fascynującego świata Arthur Ashkin i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania.
.jpg) Arthur Ashkin (2018) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1922 |
| Data i miejsce śmierci |
21 września 2020 |
| Doktor nauk fizycznych | |
| Specjalność: optyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1952 – fizyka |
| Zatrudnienie | |
| Instytucja | |
| Okres zatrudn. |
1952–1991 |
| Nagrody | |
Arthur Ashkin (ur. 2 września 1922 w Nowym Jorku, zm. 21 września 2020 w Rumson) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2018, otrzymał połowę nagrody, drugą podzielili się Gérard Mourou i Donna Strickland.
Życiorys
Urodził się 2 września 1922 w Nowym Jorku. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Columbia. W czasie studiów pracował przy budowie magnetronów do radarów. Gdy studiował na drugim roku, otrzymał powołanie do wojska, lecz dzięki interwencji swego opiekuna, Sida Millmana, został przeniesiony do rezerwy. Studia ukończył w 1947, następnie rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Cornella, gdzie wcześniej studiował jego brat, Julius. Podobnie jak brat, Arthur Ashkin studiował fizykę nuklearną, lecz nie chcąc konkurować z bratem, porzucił tę dziedzinę. Stopień doktorski uzyskał w 1952. Od 1952 do 1991 pracował w AT&T Bell Labs, gdzie zatrudnił się za namową Sida Millmana, który pracował tam od jakiegoś czasu. W swojej pracy naukowej początkowo zajmował się promieniowaniem mikrofalowym, a po około dziesięciu latach zajął się technologią laserową. W swych pracach skupił się na ciśnieniu promieniowania. W 1967 odkrył, że może popychać promieniem lasera lateksową kulkę o mikrometrowej średnicy zawieszoną w wodzie. Odkrył też, że kulka wciągana jest z brzegów ku środkowi laserowej wiązki. Używając dwóch promieni laserowych mógł uchwycić i przytrzymać kulkę. W ten sposób utworzył pierwszą pułapkę optyczną. Informacje o tym zamieścił w „Physical Review Letters” w 1970.
Następnym krokiem było schwytanie w pułapkę atomów, lecz pojawiły się problemy z uzyskaniem dostatecznie wolnych („zimnych”) atomów. Użycie efektu Dopplera pozwoliło na „schłodzenie” atomów i w latach 1980. Ashkin był w zespole, który złapał atomy w laserową pułapkę, za co w 1997 główny autor publikacji opisującej to osiągnięcie, Steven Chu, otrzymał Nagrodę Nobla z dziedziny fizyki.
W 1986 Ashkin zademonstrował szczypce optyczne, a następnie zajął się ich możliwościami i zastosowaniem do manipulowania obiektami organicznymi, takimi jak wirusy, bakterie czy erytrocyty.
W 2009 został członkiem honorowym Amerykańskiego Towarzystwa Optycznego. 2 października 2018 Królewska Szwedzka Akademia Nauk ogłosiła, że Ashkin otrzyma połowę Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki „za stworzenie szczypiec optycznych oraz opracowanie ich zastosowania”, drugą połową podzielili się Gérard Mourou i Donna Strickland.
Zmarł 21 września 2020 w Rumson w stanie New Jersey, w wieku dziewięćdziesięciu ośmiu lat.
Przypisy
- ↑ a b c The Nobel Prize in Physics 2018. nobelprize.org. . (ang.).
- ↑ a b c d e Arthur Ashkin. osa.org. . (ang.).
- ↑ a b c d e Arthur Ashkin. LaserFest. . . (ang.).
- ↑ Tomasz Ulanowski, Wirtuozi lasera. Fizyczka, dwóch fizyków i jedna Nagroda Nobla , wyborcza.pl, 2 października 2018 .
- ↑ Jermey N.A. Matthews. Commercial optical traps emerge from biophysics labs. „Physics Today”, s. 26, 2009-02. American Institute of Physics. (ang.).
- ↑ Noble 2018: Trzecia kobieta w historii za osiągnięcia w fizyce. Chodzi o laser. focus.pl. .
- ↑ Dylan Loeb McClain: Arthur Ashkin, 98, Dies; Nobel Laureate Invented a ‘Tractor Beam’. nytimes.com, 2020-09-29. . . (ang.).
- ↑ In Memoriam: Arthur Ashkin, 1922-2020
