W tym artykule poruszony zostanie temat Bell Labs, kluczowego pojęcia w obecnym kontekście, które obejmuje różne aspekty życia codziennego. Bell Labs stał się tematem rosnącego zainteresowania ze względu na jego znaczenie w różnych obszarach, od nauki i technologii po kulturę i społeczeństwo. W trakcie tej eksploracji analizowanych będzie wiele aspektów Bell Labs, od jego pochodzenia i ewolucji po jego implikacje i zastosowania we współczesnym świecie. Szczegółowo zbadany zostanie jego wpływ w różnych kontekstach, a także perspektywy i debaty wokół tego tematu. Poprzez wyczerpującą analizę postaramy się rzucić światło na dzisiejsze znaczenie i złożoność Bell Labs.
Główna siedziba firmy | |
Państwo | |
---|---|
Stan | |
Siedziba |
Murray Hill, New Jersey |
Adres | |
Data założenia |
1925 |
Położenie na mapie New Jersey | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych | |
40°40′59″N 74°24′02″W/40,683056 -74,400556 | |
Strona internetowa |
Nokia Bell Labs – oddział badawczy i wdrożeniowy fińskiej firmy telekomunikacyjnej Nokia, oryginalnie założony jako centrum badawcze firmy AT&T.
Powstał w 1925 z inicjatywy Waltera Gifforda, prezesa American Telegraph and Telephone (AT&T) z wydziału rozwojowego przedsiębiorstwa Western Electric. Laboratoria należały w 50% do Western Electric i 50% do AT&T.
Pierwotnie dział rozwojowy ulokowany był w przy ulicy 463 West Street w Nowym Jorku, ale w czasie II WŚ został częściowo przeniesiony poza miasto. Główny ośrodek zlokalizowano w Murray Hill, 33 km na zachód od NYC. W latach 60. do Murray Hill przenoszono coraz więcej biur w tym wszystkie nowojorskie. Pracowało tam 3 tysiące osób z czego ok. 1/3 posiadało tytuły doktorskie.
Zajmowano się tam szerokim spektrum badań technologicznych. Oddział dzielił się na 3 sekcje: badawczą, budowy systemów, rozwojową. Pierwsza zgłębiała praktyczne zastosowania takich działów nauki jak: matematyka, fizyka, nauki materiałowe, nauki behawioralne, teoria programowania komputerowego, kładąc podstawy pod współczesną telekomunikację. Dział inżynieryjny zajmował się budową skomplikowanych systemów dla sieci telekomunikacyjnych, zaś rozwojowy – największy z trzech – projektowanie systemów zarówno sprzętowych, jak i programistycznych dla telekomunikacji.
John Bardeen, William Bradford Shockley i Walter Houser Brattain opracowali tutaj w 1947 pierwszy tranzystor, za co w 1956 roku otrzymali Nagrodę Nobla z dziedziny fizyki.
W laboratoriach wynaleziono ogniwo fotowoltaiczne, tranzystor, laser, fotokomórkę, elektroniczne centrale telefoniczne, telekomunikację satelitarną, procesor optyczny, stereofoniczny zapis dźwięku. Z Bell Labs wywodzi się także system operacyjny Unix oraz język programowania C, opracowany przez Dennisa Ritchie i Kena Thompsona na początku lat 70. XX wieku oraz język C++ rozwinięty przez Bjarne Stroustrupa w latach 80.
AT&T wydzieliła Bell Labs w 1996 wraz z większością swych oddziałów zajmujących się osprzętem jako nowe przedsiębiorstwo Lucent Technologies. Niewielka grupa badaczy pozostała w ramach AT&T jako AT&T Laboratories. W roku 2016 weszło w skład przedsiębiorstwa Nokia, w wyniku przejęcia spółki Alcatel-Lucent.
Bell Laboratories zostało dopisane w czerwcu 1999 do Księgi rekordów Guinnessa jako najbardziej nagradzane Nagrodą Nobla. Do 2021 15 pracowników laboratoriów zostało dziewięciokrotnie nagrodzonych medalem noblowskim: