W tym artykule zbadamy wpływ Chen Ning Yang na różne aspekty życia codziennego. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w historii, Chen Ning Yang odcisnął swoje piętno w różnych obszarach. Przeanalizujemy, jak Chen Ning Yang ukształtował sposób, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata, a także jego rolę w ewolucji społeczeństwa. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie Chen Ning Yang i jego wpływ na nasze postrzeganie rzeczywistości przed i po. Celem tego artykułu jest przedstawienie szerokiego i zróżnicowanego spojrzenia na Chen Ning Yang, uwzględniającego różne perspektywy i możliwe implikacje na przyszłość.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
|
Ten artykuł od 2014-02 wymaga uzupełnienia informacji. |
Chen Ning Franklin Yang (chiń. upr. 杨振宁; chiń. trad. 楊振寧; pinyin Yáng Zhènníng; ur. 1 października 1922 w Hefei) – amerykański fizyk pochodzenia chińskiego, noblista.
Dzieciństwo spędził w Pekinie, a następnie w Kunmingu, studia ukończył na Uniwersytet Tsinghua. W 1946 roku wyjechał, w ramach współpracy międzyuczelnianej, do Chicago. Tytuł doktora uzyskał pod opieką Edwarda Tellera, po czym został asystentem ]. Wraz z Robertem Millsem opracował teorię dotyczącą fizyki cząstek elementarnych, znaną obecnie jako pole Yanga-Millsa. Na tej koncepcji opiera się model standardowy.
W 1957 roku (w wieku 35 lat) został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki wraz z Tsung-Dao Lee za teorię zakładającą, że oddziaływania słabe pomiędzy cząstkami elementarnymi nie zachowują symetrii parzystości. Doszli oni do takiego wniosku po bardzo szczegółowej analizie dostępnych ówcześnie danych eksperymentalnych, które nie gwarantowały zachowania tej symetrii. Jednocześnie zaproponowali odpowiednie eksperymenty, które mogłyby potwierdzić łamanie tej symetrii. Wkrótce doświadczenia takie zostały wykonane przez zespoły Leona Ledermana z Columbia University (późniejszego laureata Nagrody Nobla z odkrycie neutrina mionowego) oraz przez Chien-Shiung Wu we współpracy z National Bureau of Standards.
27 marca 1974 roku senat Uniwersytetu Wrocławskiego przyznał mu tytuł Doctor honoris causa. Uroczysta promocja odbyła się 13 maja 1974 roku.