Manne Siegbahn

Obecnie Manne Siegbahn to temat, który przykuł uwagę ludzi z całego świata. Wraz z postępem technologii i globalizacją Manne Siegbahn zyskał niespotykane dotąd znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Od swoich początków po wpływ na życie codzienne, Manne Siegbahn wzbudza rosnące zainteresowanie w różnych dziedzinach, od nauki i polityki po kulturę popularną. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Manne Siegbahn, jego ewolucję w czasie i wpływ na nasze codzienne życie.

Manne Siegbahn
Ilustracja
Państwo działania

Szwecja

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1886
Örebro

Data i miejsce śmierci

26 września 1978
Sztokholm

Specjalność: fizyka
Uczelnia

Uniwersytet w Lund,
Uniwersytet w Uppsali

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Karl Manne Georg Siegbahn (ur. 3 grudnia 1886 w Örebro, zm. 26 września 1978 w Sztokholmie) – szwedzki fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1924.

Życiorys

Od 1920 roku był profesorem Uniwersytetu w Lund, następnie Uniwersytetu w Uppsali. Od 1937 roku zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej Szwedzkiej Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Był m.in. członkiem Royal Society, Royal Society of Edinburgh, Francuskiej Akademii Nauk, Akademii Nauk ZSRR (od 1958) i innych towarzystw naukowych. Otrzymał Hughes Medal (1934), Rumford Medal (1940) i inne

W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim spektroskopią promieniowania rentgenowskiego, za co został wyróżniony w 1924 roku Nagrodą Nobla. Odkrył m.in. serię M promieniowania X (promieniowanie „miękkie”, długofalowe, mniej przenikliwe) oraz opracował metodę pomiaru długości fali promieniowania X.

Jego synem był Kai M. Siegbahn, laureat Nagrody Nobla w 1981 roku.

Przypisy

  1. Siegbahn Karl Manne Georg, Encyklopedia PWN .
  2. a b c Manne Siegbahn - Facts. The Nobel Prize in Physics 1923 . Nobel Media AB. . (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 11, 1925, The X-ray Spectra and the Structure of the Atoms
  3. a b c Manne Siegbahn. Notable Names Database (NNDB) . . (ang.).

Bibliografia

  • Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.