Gérard Mourou

Dzisiaj zagłębimy się w temat, który budzi ciekawość wielu osób. Gérard Mourou to temat, który był przedmiotem debat i badań przez lata, a w tym artykule przyjrzymy się jego różnym aspektom. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Gérard Mourou przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. W trakcie tej analizy przyjrzymy się różnym perspektywom istniejącym na Gérard Mourou i spróbujemy rzucić światło na niektóre mity i rzeczywistość wokół niego. Mamy nadzieję, że pod koniec tego artykułu czytelnicy będą mieli pełniejsze i głębsze zrozumienie Gérard Mourou i docenią jego znaczenie we współczesnym świecie.

Gérard Mourou
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1944
Albertville lub La Voulte-sur-Rhône

Zawód, zajęcie

fizyk

Narodowość

francuska

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Gérard Albert Mourou (ur. 22 czerwca 1944 w Albertville lub La Voulte-sur-Rhône) – francuski fizyk, pracujący naukowo we Francji i Stanach Zjednoczonych, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2018, wspólnie z Donną Strickland otrzymał połowę nagrody, drugą połowę otrzymał Arthur Ashkin.

Życiorys

Urodził się w 22 czerwca 1944 w Albertville lub La Voulte-sur-Rhône w departamencie Ardèche. Ukończył w 1967 studia fizyczne na Uniwersytecie Grenoble. Pracował naukowo na Uniwersytecie Lavala w Québecu. Stopień doktorski uzyskał w 1973 na Université Pierre et Marie Curie (obecnie Sorbonne Université). Pracował na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Pracował trzy lata w École polytechnique, by w 1988 zostać profesorem Uniwersytetu Michigan. W 1991 utworzył Centrum Ultraszybkiej Optyki. Po przejściu na emeryturę w Stanach Zjednoczonych w 2004, objął profesurę na w Palaiseau.

Laureat wielu nagród. W 2012 został kawalerem Legii Honorowej. 2 października 2018 Królewska Szwedzka Akademia Nauk ogłosiła, że Mourou, wspólnie z Donną Strickland otrzymał połowę Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki „za opracowanie technologii wykorzystania ultrakrótkich optycznych impulsów o wysokiej intensywności”, drugą połowę otrzymał Arthur Ashkin.

Przypisy