Richard E. Taylor
W tym artykule zamierzamy dogłębnie zbadać fascynujący świat Richard E. Taylor. Od jego początków po dzisiejszy wpływ – zagłębimy się w różne aspekty składające się na ten bardzo istotny temat. Przeanalizujemy jego znaczenie w społeczeństwie i to, jak ewoluował na przestrzeni lat. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Richard E. Taylor, aby przedstawić pełny i obiektywny pogląd. Bez wątpienia Richard E. Taylor to temat zasługujący na naszą uwagę i refleksję, dlatego mamy nadzieję, że ten artykuł będzie bardzo interesujący i przydatny dla wszystkich czytelników.
 Richard E. Taylor (1967) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1929 |
| Data i miejsce śmierci |
22 lutego 2018 |
| profesor | |
| Specjalność: fizyka | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia |
Lawrence Berkeley National Laboratory |
| Nagrody | |
Richard Edward Taylor (ur. 2 listopada 1929 w Medicine Hat, zm. 22 lutego 2018 w Stanford) – kanadyjski fizyk, noblista.
Życiorys
Urodził się w Medicine Hat w prowincji Alberta, jego matka pochodziła z rodziny norweskich emigrantów, którzy przyjechali do Kanady ze Stanów Zjednoczonych wkrótce po I wojnie światowej. Dziadek Richarda Taylora ze strony ojca pochodził z Irlandii Północnej, a babka ze Szkocji.
Studiował na University of Alberta w Edmonton, w 1950 roku uzyskał B. Sc, a w 1952 stopień magistra. Wraz z żoną, Ritą Bonneau wyjechał z Kanady do Kalifornii, gdzie kontynuował edukację na Uniwersytecie Stanforda. Wśród jego wykładowców byli wówczas Felix Bloch, Leonard Schiff, Willis Lamb, Robert Hofstadter i Pief Panofsky. Eksperymenty Richarda Taylora, wykonywane pod kierunkiem Roberta Mozleya, dotyczyły wytwarzania spolaryzowanych promieni gamma z wiązki akceleratora, a następnie wykorzystania ich do badania mezonów pi. Stopień doktora na Uniwersytecie Stanforda uzyskał w 1962 roku.
Pracował przez rok w Lawrence Berkeley National Laboratory, a następnie, od 1962 roku, w Stanford Linear Accelerator Center (SLAC), w 1970 roku został tam profesorem, a w 2003 przeszedł na emeryturę. W SLAC, wraz Jerome Friedmanem i Henry Kendallem, przeprowadził serię eksperymentów, które pozwoliły potwierdzić hipotezę, że protony i neutrony są zbudowane z kwarków.
W 1990 roku wraz z Jerome Friedmanem i Henry Kendallem otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za ich pionierskie badania dotyczące głęboko nieelastycznego rozpraszania elektronów na protonach i związanych neutronach, co miało istotny wpływ na rozwój modelu kwarkowego w fizyce cząstek.
Przypisy
- ↑ Andrew Myers, Nobel Prize-winning physicist Richard Taylor dies at 88, news.stanford.edu (dostęp: 23 lutego 2018).
- ↑ a b c Richard E. Taylor - Facts. The Nobel Prize in Physics 1990 > Jerome I. Friedman, Henry W. Kendall, Richard E. Taylor . Nobel Media AB. . (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1990, Deep Inelastic Scattering: The Early Years
- ↑ a b Richard E. Taylor, Encyclopædia Britannica (ang.).
