W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna, który przykuł uwagę ekspertów i opinii publicznej. Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna jest dziś tematem niezwykle istotnym, ponieważ wpływa na różne aspekty społeczeństwa, gospodarki, polityki i kultury. W tym artykule zbadamy różne aspekty Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna, analizując jego historię, obecny wpływ i możliwe prognozy na przyszłość. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna, aby zapewnić szeroką i kompletną wizję tego tematu. Dołącz do nas w eksploracji Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna i odkryj wszystko, co musisz wiedzieć na ten ekscytujący temat!
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Spółgłoska szczelinowa sycząca dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: .
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
jest to spółgłoska dziąsłowa – język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc małą szczelinę. Szczelina ta jest na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny dla spółgłosek szczelinowych szum. W zależności od tego czy kontaktu dokonuje górna powierzchnia czy czubek języka, mówimy o spółgłosce apikalnej lub laminalnej .
wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna.
Terminologia
Spółgłoskę zalicza się do spółgłosek syczących (sybilantów).
W niektórych językach występuje spółgłoska szczelinowa niesycząca dziąsłowa bezdźwięczna, nie posiadająca odrębnego symbolu IPA, zapisywana , lub , kiedy niezbędne jest rozróżnienie.
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
jest to spółgłoska dziąsłowa-język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc małą szczelinę. Szczelina ta jest na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny dla spółgłosek szczelinowych szum. W zależności od tego czy kontaktu dokonuje górna powierzchnia czy czubek języka, mówimy o spółgłosce apikalnej lub laminalnej.
wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna