W tym artykule przyjrzymy się Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna, tematowi o wielkim znaczeniu dzisiaj, który ma wpływ na różne obszary nauki i który wzbudził szerokie zainteresowanie społeczności akademickiej i społeczeństwa w ogóle. Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna stanowi kluczowy punkt zrozumienia funkcjonowania różnych zjawisk z perspektywy historycznej, naukowej, społecznej lub kulturowej. Poprzez szczegółową analizę zbadamy każdy istotny aspekt Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna, badając jego implikacje, ewolucję w czasie, a także możliwe rozwiązania lub podejścia do rozwiązania tego wyzwania. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowej, krytycznej i refleksyjnej wizji Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna w celu dostarczenia wiedzy i wywołania świadomej debaty na ten ważny temat.
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem:
artykulację apikalno-postalweolarną – koniuszek języka zostaje uniesiony ku górze i zbliża się (ew. styka) z obszarem tuż za dziąsłami,
artykulację subapikalno-prepalatalną – przód języka wygina się ku górze i do tyłu, tak że spodnia część języka zbliża się (ew. styka) z początkowym odcinkiem podniebienia twardego.
Polska i rosyjskaspółgłoska zadziąsłowa jest często uznawana (przez lingwistów zachodnich, ale nie przez slawistów) za spółgłoskę laminalną z retrofleksją. Najnowsze badania potwierdzają, że sybilanty zadziąsłowe w języku polskim są właśnie retrofleksyjne .
Terminologia
Spółgłoskę zalicza się do spółgłosek syczących, czyli sybilantów. Oprócz tego, zamiast terminu „spółgłoska z retrofleksją” można stosować nazwy „spółgłoska szczytowa” lub „cerebralna”
Zobacz też
bezdźwięczny odpowiednik spółgłoski :
Przypisy
↑AnitaA.LorencAnitaA., Articulatory Characteristics of Polish Retroflex Sibilants. Analysis Using Electromagnetic Articulography, „Logopedia”, 47-2, 2018.brak strony (czasopismo)
↑MarzenaM.ŻygisMarzenaM., Dlaczego polskie sybilanty š i ž są retrofleksami?, „Logopedia”, 33:119-132, styczeń 2004.brak strony (czasopismo)
