Obecnie Placówka wywiadowcza KOP nr 5 to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. Dzięki swojemu znaczeniu i zasięgowi w różnych aspektach życia codziennego, Placówka wywiadowcza KOP nr 5 stał się podstawowym punktem dyskusji w dzisiejszym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na zdrowie, gospodarkę, technologię czy kulturę, Placówka wywiadowcza KOP nr 5 wykazał swój wpływ na życie ludzi i zdolność do generowania debat i refleksji. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Placówka wywiadowcza KOP nr 5 i jego wpływ na dzisiejszy świat, a także możliwe implikacje na przyszłość.
Placówka wywiadowcza KOP nr 5 Stołpce powstała w lipcu 1929 w Baranowiczach. Wchodziła w skład Brygady KOP „Nowogródek”. Pod względem pracy wywiadowczej podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”, pod względem pracy kontrwywiadowczej szefowi samodzielnego referatu informacyjnego DOK IX Brześć, a pod względem wyszkolenia wojskowego dowódcy Brygady KOP „Nowogródek”. Zgodnie z etatem placówka liczyła 3 oficerów, 3 podoficerów i 4 szeregowych. Pod względem administracyjno-gospodarczym placówkę przydzielono do 8 batalionu KOP. W 1937
jednostką administracyjną dla placówki nr 5 był batalion KOP „Stołpce”.
W 1939 placówka wywiadowcza KOP nr 5 „Stołpce” podlegała nadal szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno” i stacjonowała w Stołpcach.
kierownik placówki – kpt. adm. (piech.) Leon Jaszczukowski
oficer placówki – kpt. piech. Karol Hipolit Radomski
oficer placówki – por. adm. (kaw.) Włodzimierz Prokopowicz
Uwagi
↑Zarządzenie szefa sztabu Korpusu Ochrony Ochrony Pogranicza ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP.
↑Byli to: kierownik placówki (major), oficer do spraw wywiadu zaczepnego (kapitan), oficer do spraw kontrwywiadu i spraw przemytniczych (kapitan) → Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1/zał.1
↑Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939.
Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Wykazy imienne całkowitej obsady oficerskiej oraz zmian stanu oficerów Szefostwa Wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1933-1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadu nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 z 15 lipca 1929.
Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadowczej nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 z 19 listopada 1931.
Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937.
↑ abdziałająca na rzecz Sił Zbrojnych RP, lecz wchodząca w ich skład tylko w razie ogłoszenia powszechnej lub częściowej mobilizacji oraz w czasie wojny