Strażnica KOP „Wejksztelańce”
W dzisiejszym świecie Strażnica KOP „Wejksztelańce” to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie we współczesnym społeczeństwie, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na historię, Strażnica KOP „Wejksztelańce” stał się tematem ogólnego zainteresowania. Od lat jest przedmiotem debat, analiz i dyskusji we wszystkich obszarach, od polityki po naukę. W tym artykule zbadamy różne aspekty Strażnica KOP „Wejksztelańce” i jego rolę w dzisiejszym świecie, oferując kompleksowy obraz jego znaczenia i znaczenia dzisiaj.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica KOP „Wejksztelańce” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1926 w składzie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 22 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 10 strażnic. Strażnica KOP „Wejksztelańce” w latach 1929 – 1939 znajdowała się w strukturze 1 kompanii KOP „Rudziszki”. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 8,86 km.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza.
Strażnica KOP „Wejksztelańce” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 3 kilometrów, a w 1938 pododcinek szerokości 3 kilometrów 36 metrów od słupa granicznego nr 539 do 543.
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Lejpuny” ⇔ strażnica KOP „Markowszczyzna” – 1929, 1932, 1934, 1938
Uwagi
- ↑ wieś Wejksztelańce, gmina Rudziszki, powiat wileńsko–trocki, województwo wileńskie
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 13/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 51/1934.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 82/1938.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
- ↑ Szubański 1993 ↓, s. 276.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. .
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.