Ó
W tym artykule temat Ó zostanie poruszony z różnych perspektyw, aby przeanalizować jego wpływ na obecne społeczeństwo. W całej historii Ó był tematem ciągłej debaty, a jego wpływ przekraczał granice i kultury. Pisząc tę książkę, staramy się głębiej zagłębić w Ó i zrozumieć jego znaczenie w obecnym kontekście, badając jego implikacje i konsekwencje. Celem refleksji i analizy jest przedstawienie kompleksowej wizji Ó i jego znaczenia w różnych obszarach, stawiając pytania i refleksje, które zachęcają do refleksji i debaty na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
 |
Ten artykuł od 2011-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
O kreskowane, „u” lub „o” z kreską, „u” kreskowane, „u” zamknięte (majuskuła: Ó, minuskuła: ó) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu polskiego. Dawniej w języku polskim oznaczała iloczas, to znaczy długie o, które później przeszło w pochylone o (głoska pomiędzy o a u). Następnie jej wymowa zaczęła się przekształcać w „u” aż do całkowitego zrównania wymowy w języku standardowym. Zapis nadal jednak pozostaje odmienny („ó” i „u”), co często prowadzi do problemów w poprawnej ortograficznie pisowni niektórych wyrazów.
W polskich książkach ó pojawiło się w roku 1654, w drukach wychodzących z drukarni Akademii Zamojskiej.
Różnica w wymowie „ó” i „u” zachowała się w niektórych gwarach, między innymi góralskich, np. cieszyńskiej, żywieckiej, orawskiej itp. Na Podhalu wymowa jest bardziej zbliżona do , niż do . Wyrazy takie jak np. pary Bug i Bóg, lud i lód wymawia się w tych gwarach inaczej i nie potrzeba mówić całego zdania, by wiedzieć, czy mowa o Bugu czy o Bogu, ludzie czy lodzie. Brzmienie głoski „ó” można usłyszeć w piosenkach zespołów folkowych, np. Golca uOrkiestry. Na Orawie ó jest wymawiane jako , np. Bóg - /Bʊg/, góra - /gʊra/.
Jest także używana w językach: dolnołużyckim i górnołużyckim, czeskim, słowackim, kazachskim, węgierskim, hiszpańskim (jako zaznaczenie akcentu), kaszubskim, islandzkim i wietnamskim. W językach łużyckich oznacza różny dźwięk w zależności od dialektu, od poprzez i do .
Przypisy
- ↑ str. 19, M. Gruchmanowa, M. Witaszek-Samborska, M. Żak-Święcicka: Mowa mieszkańców Poznania. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1987. ISBN 83-210-0527-6
- ↑ Zamość miasto idealne, Anna Jawor, wyd. Atut, Biuro promocji, Zamość 2011
- ↑ Gwara Orawska - Górale Orawscy - Etnozagroda , www.etnozagroda.pl .