W dzisiejszym świecie Þ stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i w każdym społeczeństwie. Coraz więcej osób poszukuje informacji i wiedzy na temat Þ, czy to ze względu na jego wpływ na życie codzienne, konsekwencje dla społeczeństwa czy znaczenie historyczne. Wraz ze wzrostem uwagi poświęcanej Þ, konieczne jest pełne zrozumienie wszystkich aspektów związanych z tym tematem. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Þ, od jego początków po dzisiejsze skutki, aby zaoferować pełną i szczegółową wizję tego tematu będącego przedmiotem ogólnego zainteresowania.
Þ (duża litera Þ, mała litera þ), Thorn lub Þorn – alfabetyczna litera współczesnego alfabetu islandzkiego, oraz dawniej alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego). Litera pochodzi od runy o tej samej nazwie, zapisywanej ᚦ
Oznacza zębową spółgłoskę szczelinową bezdźwieczną (w transkrypcji IPA , por. angielski dwuznak th w słowie „thick” ) lub w pozycji między samogłoskami dźwięczną (IPA , jak w angielskim „the” ). Taka sytuacja zachodziła w staroangielskim, za to w islandzkim litera „þ” oznacza tylko wymowę bezdźwięczną, a spółgłoska dźwięczna oznaczana jest literą ð (edh).
Litera ta była używana w staroangielskim przed wynalezieniem druku. Pierwszy angielski drukarz William Caxton przywiózł z Europy prasę drukarską, która nie zawierała charakterystycznych dla staroangielskiego liter thorn, yogh oraz eth. Zastąpił on thorn literą „y”, stąd też napisy na starych sklepach w stylu „ye olde candies shoppe” powinno czytać się jako „the old....”. Taka substytucja liter „y” i „þ” znana była już z XIV-wiecznych rękopisów, gdzie obie te litery były pisane identycznie.