Tegenwoordig valt niet te ontkennen dat John Eccles een cruciale rol speelt in onze samenleving. Of het nu gaat om de invloed die het uitoefent op onze beslissingen, de impact ervan op de technologische ontwikkeling of de relevantie ervan in de geschiedenis, John Eccles is een centraal onderwerp van discussie en debat geworden. Het belang ervan bestrijkt een breed spectrum van gebieden, van politiek en economie tot cultuur en entertainment. In dit artikel zullen we verschillende aspecten van John Eccles en de invloed ervan op de wereld van vandaag onderzoeken.
John Eccles | ||||
---|---|---|---|---|
27 januari 1903 – 2 mei 1997 | ||||
Sir John Carew Eccles
| ||||
Geboorteland | Australië | |||
Geboorteplaats | Melbourne | |||
Overlijdensplaats | Locarno | |||
Nobelprijs | Fysiologie of Geneeskunde | |||
Jaar | 1963 | |||
Reden | "Voor het beschrijven van elektrische transmissie van impulsen langs zenuw." | |||
Samen met | Alan Hodgkin Andrew Huxley | |||
Voorganger(s) | Francis Crick James Watson Maurice Wilkins | |||
Opvolger(s) | Konrad Bloch Feodor Lynen | |||
|
John Carew Eccles (Melbourne (Australië), 27 januari 1903 – Locarno (Zwitserland), 2 mei 1997) was een Australische neurofysioloog die in 1963 de Nobelprijs voor medicijnen kreeg vanwege zijn onderzoek betreffende synapsen.
Eccles werd in Melbourne geboren als zoon van William James Eccles (leraar) en Mary Carew (lerares). Hij bezocht de Melbourne middelbare school en studeerde af aan de Melbourne universiteit in 1925. Hij ging met een Rhodesbeurs onder Charles Scott Sherrington studeren aan de Oxford universiteit, waar hij in 1929 zijn doctoraal in de filosofie behaalde. In 1937 keerde Eccles terug naar Australië waar hij gedurende de Tweede Wereldoorlog in het leger diende. Van 1952 tot 1962 was hij verbonden aan de Australische Nationale Universiteit. In 1963 won hij de Nobelprijs en in 1966 verhuisde hij naar de Verenigde Staten en werkte aan de universiteit van Buffalo tot zijn pensioen in 1975. Daarna vertrok hij naar Zwitserland waar hij in 1997 overleed.
Eccles werk betrof vooral het onderzoek naar neuronen, synapsen en neurotransmitters waarin hij belangrijke ontdekkingen deed. Een belangrijke vondst was dat bij de overdracht van signalen tussen zenuwcellen zowel stimulerende als remmende synapsen voorkomen. In Groot-Brittannië werkte hij nauw samen met de bijna 70 jaar oude Sherrington op enkele van zijn belangrijkste onderzoeken. Samen bestudeerden ze de factoren die verantwoordelijk zijn voor de inhibitie van een neuron. Ook onderzochten ze wat ze de 'motoreenheid' noemden, een zenuwcel die de beweging van vele spiervezels coördineert. Voor zijn werk over neurale excitatie en inhibitie ontving Eccles in 1929 zijn doctoraat.
Na zijn promotie zette hij zijn onderzoek naar zenuwcellen voort, aanvankelijk in Engeland aan het Magdalen College, later in Australië waar hij de leiding kreeg over het Kanematsu Memorial Institute of Pathology in Sidney. Onder zijn leiding werd het Kanematsu eind jaren 1930 en begin jaren 1940 een belangrijk centrum voor de studie van de neurofysiologie. Samen met Bernard Katz, Stephen Kuffler en anderen voerde Eccles onderzoek uit naar de activiteit van zenuw- en spiercellen in katten en kikkers, met name naar de wijze waarop zenuwcellen communiceren met spier- en motorcellen. Hij was religieus en een aanhanger van de dualistische gedachte aangaande bewustzijn.
Twee moderne wetenschappers die een dualistische theorie over het bewustzijn hebben ontwikkeld zijn John Eccles en de Australische filosoof David Chalmers.
Beiden neigen ze ernaar zich buiten de grenzen van het wetenschappelijk aanvaardbare te bewegen. Verder kan in deze richting ook de recentere theorie worden gesitueerd van de "morfogenetische velden" van Rupert Sheldrake.
In 1938 trad Eccles in het huwelijk met de Nieuw-Zeelandse Irene Francis Miller, een huwelijk dat in 1968 eindigde in een scheiding. Uit dit huwelijk werden vier zonen en vijf dochters geboren. Een van de dochters, Rosamond, behaalde een doctoraat en assisteerde haar vader bij diens onderzoek. Na zijn scheiding hertrouwde hij in 1968 met de Tsjechoslowaakse neurofysioloog Helena Tabarikova, die vervolgens ook zijn partner werd op wetenschappelijk gebied.
Eccles schreef een twintigtal boeken en vele artikelen: Een selectie: