W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Mitchell Jay Feigenbaum. Na kolejnych stronach będziemy badać różne aspekty związane ze Mitchell Jay Feigenbaum, od jego pochodzenia po najnowsze zastosowania. Mitchell Jay Feigenbaum to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, a w miarę postępów naszych badań odkryjemy przyczyny jego fascynacji. Poprzez wywiady, badania i zeznania zagłębimy się w głębię Mitchell Jay Feigenbaum, aby zrozumieć jego wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Przygotuj się na odkrycie nowego świata oczami Mitchell Jay Feigenbaum!
Mitchell Jay Feigenbaum w Instytucie Nielsa Bohra (2006) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
doktor nauk przyrodniczych | |
Specjalność: fizyka, matematyka | |
Alma Mater | |
Nagrody | |
Mitchell Jay Feigenbaum (ur. 19 grudnia 1944 w Filadelfii, zm. 30 czerwca 2019 w Nowym Jorku) – amerykański fizyk i matematyk, największą popularność zawdzięcza matematyce i badaniu teorii chaosu – odkrycie nowej stałej matematycznej, później nazwanej jego nazwiskiem.
Syn polsko-ukraińskich żydowskich emigrantów. Pomimo faktu, że zdawanie egzaminów przychodziło mu z łatwością, nie mógł odnaleźć się w szkołach Tilden High School w Brooklynie ani City College w Nowym Jorku. W końcu rozpoczął studia w Massachusetts Institute of Technology w 1964 roku. Chociaż rozpoczynał je na kierunku inżynierii elektrycznej, to zmienił kierunek na fizykę, po czym w 1970 obronił doktorat na tym kierunku na temat „thesis on dispersion relations”.
Po krótkim pobycie na uniwersytecie w Cornell i na Politechnice i Uniwersytecie Stanowym Wirginii, zaoferowano mu długoterminowy kontrakt w Los Alamos w badaniu turbulencji. Chociaż Feigenbaum oraz grupa naukowców, w której pracował nie była w stanie rozwikłać niesamowicie trudnej teorii turbulencji w cieczach, to jego odkrycia zaprowadziły go do studiowania chaotycznej kartografii.
Od 1986 był profesorem Toyoty na Uniwersytecie Rockefellera.
W 1975 Feigenbaum, wykorzystując komputer HP-65, odkrył, że współczynnik różnicy pomiędzy kolejnymi przybliżeniami wartości przy których pojawia się bifurkacja, oscyluje około stałej liczby 4,6692. Pokazał także, że takie samo zachowanie i ta sama stała pojawia się w szerokiej klasie matematycznych funkcji mających silny związek z chaosem. Stała Feigenbauma pozwoliła matematykom na pierwszy olbrzymi krok do odkrywania pozornie trudnych „losowych” zachowań systemów chaotycznych. Ten „współczynnik konwergencji” jest dziś znany pod nazwą stała Feigenbauma.
W 1983 otrzymał nagrodę MacArthur Fellowship. W 1986 został uhonorowany Nagrodą Wolfa w fizyce.