Jerzy Lukierski to temat, który przykuł uwagę ludzi na całym świecie. Od czasu swojego pojawienia się wzbudziło duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, czy to w polityce, kulturze, nauce, czy ogólnie w społeczeństwie. Temat ten był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez ekspertów i naukowców, których celem było zrozumienie jego wpływu i implikacji. Co więcej, wzbudził zainteresowanie ogółu społeczeństwa, wywołując rozmowy i refleksje na różnych platformach i przestrzeniach dyskusyjnych. W tym artykule szczegółowo zbadamy Jerzy Lukierski, analizując jego najważniejsze aspekty i oferując szerokie i zróżnicowane spojrzenie na ten temat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Profesor nauk fizycznych | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Uczelnia |
Jerzy Andrzej Lukierski (ur. 21 maja 1936 w Warszawie) – polski profesor nauk fizycznych w zakresie fizyki teoretycznej, nauczyciel akademicki
Jerzy Lukierski urodził się w rodzinie nauczycieli. W 1952 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu, w 1956 ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. Doktorat obronił na macierzystej uczelni w 1961, habilitował się w 1967, w 1983 otrzymał tytuł profesora.
Pracował nad problemami matematycznymi teorii oddziaływań fundamentalnych, zagadnieniem symetrii i supersymetrii, modelami teoriopolowymi. W 1990 zaczął prace nad deformacjami kwantowymi symetrii, geometriami nieprzemiennymi i modelami kwantowej grawitacji. Jest współautorem pracy wprowadzającej tzw. kappa-deformacje symetrii relatywistycznych (1991), która ma ponad 500 cytowań. Do 2016 napisał ponad 300 prac naukowych, dających mu indeks Hirscha równy 35. Wypromował 18 doktorów.
W latach (1990–2005) był dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest laureatem kilku polskich nagród naukowych, w tym Medalu Mariana Smoluchowskiego (2017).
W dwóch kadencjach był wiceprzewodniczącym Komitetu Fizyki PAN.