Gieorgij Florow

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Gieorgij Florow i wszystkie różne aspekty, które go tworzą. Od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zanurzymy się w podróż pełną odkryć i nauki. Przeanalizujemy jego implikacje w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po sztukę i kulturę. Krytycznym i refleksyjnym spojrzeniem zagłębimy się w pozytywne i negatywne aspekty Gieorgij Florow, a także jego wpływ na nasze codzienne życie. Dołącz do nas w tej wycieczce i odkryj wszystko, co warto wiedzieć o Gieorgij Florow.

Gieorgij Florow
Ilustracja
Rosyjski znaczek pocztowy upamiętniający nadanie nazwy flerow pierwiastkowi 114
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1913
Rostów nad Donem

Data i miejsce śmierci

19 listopada 1990
Moskwa

Zawód, zajęcie

fizyk jądrowy

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy

Gieorgij Nikołajewicz Florow (także Flerow; ros. Георгий Николаевич Флёров; ur. 17 lutego?/2 marca 1913 w Rostowie n. Donem, zm. 19 listopada 1990 w Moskwie) – radziecki fizyk, profesor, członek Rosyjskiej Akademii Nauk.

Życiorys

Ukończył Państwowy Uniwersytet Politechniczny w Sankt Petersburgu, początkowo prowadził prace w dziedzinie fizyki jądrowej, uzyskując w 1940 r. poważny sukces, gdy wspólnie z K. A. Pietrzakiem stwierdził samorzutne rozszczepienie jąder uranu. Jego list do Stalina miał przekonać dyktatora do potrzeby podjęcia badań nad bombą atomową. W 1943 r. Florow stał się członkiem grupy radzieckich fizyków pracujących nad tą bronią. Był pracownikiem Instytutu Energii Atomowej im. I. Kurczatowa i wieloletnim dyrektorem Laboratorium Reakcji Jądrowych Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej. Jego prace obejmowały również zagadnienia z dziedziny energetyki jądrowej, promieniowania kosmicznego, syntezy ciężkich pierwiastków.

Zespół Florowa wytworzył cztery syntetyczne pierwiastki chemiczne: nobel (1956/63), rutherford (1964), lorens (1965) i dubn (1968). Na cześć uczonego pierwiastek o liczbie atomowej 114 nazwano flerowem.

Odznaczenia i nagrody

I medale.

Przypisy

  1. Flerow Gieorgij N., Encyklopedia PWN .
  2. John Emsley: Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford University Press, 2011, s. 655-656. ISBN 0-19-960563-7.
  3. D. Rabinovich. Welcome Home, Flerovium!. „Chemistry International”. 35 (4), 2013. ISSN 0193-6484. . (ang.). 

Bibliografia