W tym artykule zostanie poruszony temat Edward Lorenz (matematyk), który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Edward Lorenz (matematyk) to temat, który przyciągnął uwagę naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od swoich początków do chwili obecnej Edward Lorenz (matematyk) był przedmiotem badań, analiz i refleksji, co doprowadziło do powstania różnych teorii, podejść i opinii na ten temat. W tym artykule omówione zostaną najważniejsze aspekty Edward Lorenz (matematyk), a także jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Podobnie zbadane zostaną różne perspektywy istniejące wokół Edward Lorenz (matematyk), w celu przedstawienia szerokiej i wszechstronnej wizji tematu.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Specjalność: matematyka i meteorologia | |
Alma Mater |
Dartmouth College |
Doktorat | |
Edward Norton Lorenz (ur. 23 maja 1917 w West Hartford w Connecticut, zm. 16 kwietnia 2008 w Cambridge, Massachusetts) – amerykański matematyk i meteorolog. Pionier teorii chaosu.
Studiował matematykę w Dartmouth College, New Hampshire. Po wojnie został profesorem na Massachusetts Institute of Technology.
Miał dwie córki oraz syna. Jego żona zmarła w 2001 roku.
Zasłynął swoimi pracami z dziedziny meteorologii, zwłaszcza odkryciem tzw. układu Lorenza.
W roku 1963 Lorenz zbudował równania opisujące zjawiska atmosferyczne, które udowodniły, iż niewielka zmiana w jednym z punktów atmosfery może być przyczyną wielkich zmian w innym jej obszarze. Stwierdził wtedy, że nawet ruch skrzydeł motyla w Singapurze może wywołać burzę nad Karoliną Północną w USA. Od tamtego czasu fakt, że niezwykle małe zaburzenia mogą prowadzić w rezultacie do rewolucyjnych zmian w różnych dziedzinach nauki, zwykło się nazywać „efektem motyla”.
W 1969 otrzymał Medal Carla-Gustafa Rossby, najwyższe odznaczenie Amerykańskiego Towarzystwa Meteorologicznego za podstawowe odkrycia w meteorologii dynamicznej i umożliwienie zrozumienia atmosfery jako układu fizycznego. W 1983 został laureatem Nagroda Crafoorda, a w 1991 Nagrody Kioto w dziedzinie nauk podstawowych.