W tym artykule poruszony zostanie temat 14P/Wolf, który z biegiem czasu stał się przedmiotem zainteresowania i badań różnych dyscyplin. 14P/Wolf wywarł znaczący wpływ na różne aspekty społeczeństwa, kultury i historii, pozostawiając swoje piętno na życiu ludzi i rozwoju społeczności. Dzięki szczegółowej analizie zostaną zbadane różne wymiary i perspektywy otaczające 14P/Wolf, oferując czytelnikowi wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny. Celem kompilacji badań, zeznań i opinii ekspertów jest przyczynienie się do poznania i zrozumienia 14P/Wolf, zapewniając czytelnikowi niezbędne narzędzia do refleksji i sformułowania własnego osądu w tej sprawie.
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
17 września 1884 |
Nazwy alternatywne |
1884 S1; 1884 III; 1884c; |
Elementy orbity | |
Półoś wielka |
4,2536 au |
Mimośród |
0,3556 |
Peryhelium |
2,7409 au |
Aphelium |
5,7662 au |
Okres orbitalny |
8,77 lat |
Nachylenie orbity względem ekliptyki |
27,9136° |
Długość węzła wstępującego |
202,1306° |
Argument peryhelium |
159,1621° |
Moment przejścia przez peryhelium |
2 grudnia 2017 |
Charakterystyka fizyczna jądra | |
Średnica |
4,66 km |
14P/Wolf – kometa krótkookresowa, należąca do rodziny komet Jowisza.
Kometę tę odkrył astronom niemiecki Max Wolf 17 września 1884 roku. Odkrycia tego dokonał w Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl w Heidelbergu.
Nazwa pochodzi od nazwiska odkrywcy.
Orbita komety 14P/Wolf ma kształt wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,36. Jej peryhelium znajduje się w odległości 2,74 j.a., aphelium zaś 5,77 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosi 8,77 lat, nachylenie do ekliptyki to wartość 27,91˚. Kometa ta była obserwowana podczas każdego przejścia przez peryhelium orbity wokół Słońca z wyjątkiem roku 1904, gdy nie obliczono jej orbity.
Jest to kometa, która nie zbliżyła się do Słońca zbyt blisko, przez co jej aktywność nie jest nadzwyczajna. Jądro jej ma wielkość ok. 4,66 km.
Ľuboš Neslušan z Instytutu Astronomicznego Słowackiej Akademii Nauk sugeruje, że 14P/Wolf i kometa 206P/Barnard-Boattini są częściami większego ciała, które uległo rozpadowi.
Badaniami orbity tej komety od roku 1907 do 1973 zajmował się polski astronom Michał Kamieński. Jego prace polegały na obliczeniach wpływu planet gazowych na orbitę komety. W 1922 roku kometa 14P/Wolf zbliżyła się do Jowisza na odległość zaledwie 0,125 j.a. Tak bliskie zbliżenie miało ogromny wpływ na kształt orbity komety. Peryhelium jej orbity wzrosło z 1,58 na 2,47 j.a., a okres obiegu wokół Słońca zwiększył się z 6,82 roku na 8,31. Badania i obliczenia dokonane przez Kamieńskiego pozwoliły na odnalezienie komety w 1925 roku bardzo blisko pozycji przewidywanej przez astronoma.
I choć początkowo nie udawało się Kamieńskiemu powiązać według jednej reguły elementów orbity komety w czasie wszystkich pojawień się jej w latach 1884–1919, to jednak gdy powiązał każde dwa kolejne ukazania się komety 14P/Wolf w badanym okresie, stwierdził, że średni ruch dzienny komety stale się zmniejsza. W ten sposób astronom odkrył zjawisko deceleracji w ruchu komet okresowych.