[Var1] to temat, który wywołał duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Z biegiem czasu nabrało niezaprzeczalnego znaczenia w różnych obszarach, od polityki po technologię. W miarę jak wkraczamy w erę cyfrową, [Var1] stała się kluczową kwestią, która wpływa bezpośrednio i pośrednio na nasze życie. Jego wpływ sięga od kwestii osobistych po globalne, a dyskusja i analiza mają fundamentalne znaczenie dla zrozumienia świata, w którym żyjemy. W tym artykule zbadamy różne perspektywy [Var1] i jego wpływ na współczesne społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia |
18 września 1908 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Rodzaj działalności |
astrofizyka |
prezes AN Armeńskiej SRR | |
Przynależność | |
Okres urzędowania |
od 1947 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
| |
Strona internetowa |
Wiktor Amazaspowicz Ambarcumian (ur. 5 września?/18 września 1908 w Tyflisie, zm. 12 sierpnia 1996 w Biurakanie w Armenii) – ormiański astronom i astrofizyk.
Do roku 1928 studiował w Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym, a latem 1932 w Pułkowie napisał doktorat. Następnie do roku 1946 wykładał w Leningradzie astrofizykę; w latach 1934–1943 profesor tej uczelni. Od 1944 profesor uniwersytetu w Erywaniu.
W latach 1941–1943 rozwinął teorię rozpraszania światła w atmosferach planet. W roku 1946 pod jego patronatem zostało otwarte Obserwatorium Biurakańskie. W 1947 odkrył nowy rodzaj młodego układu gwiazd, który nazwał asocjacją gwiazdową. Najważniejszym rezultatem jego badań było stwierdzenie, że proces formowania gwiazd w Galaktyce nadal trwa, a większość gwiazd bierze początek w zmianie systemów grup gwiazd. W późniejszym czasie zajął się badaniem zjawisk w atmosferze gwiazd, które zmieniają się pod względem cech fizycznych, takich jak jasność, masa czy gęstość. Zaobserwował, że zmiany te związane są z bezpośrednim wyzwoleniem wewnątrzgwiazdowej energii w zewnętrznych warstwach gwiazd. Badał niestacjonarne procesy w galaktykach oraz sygnały radiowe pochodzące spoza Drogi Mlecznej. Doszedł do wniosku, że sygnały reprezentują subatomowe procesy wybuchu wewnątrz galaktyk, a nie jak dotychczas sądzono niekolidujące układy gwiezdne.
Od 1939 członek Akademii Nauk ZSRR. W latach 1947–1993 był prezesem AN Armeńskiej SRR. Zajmował on również inne posady: w latach 1970–1974 prezesa Międzynarodowej Rady Stowarzyszeń Naukowych (ICSU) i w latach 1961–1964 prezesa Międzynarodowej Unii Astronomicznej.
W połowie lat 50. opracował pionierską ideę, według której zjawiska energetyczne obserwowane w radiogalaktykach nie są wynikiem zderzeń ogromnych galaktyk, ale skutkiem bardzo intensywnych i gwałtownych wybuchów w centrach galaktyk. Zajmował się on także zagadnieniami takimi jak:
W 1956 roku przyznano mu nagrodę Prix Jules-Janssen.
7 września 1973 Uniwersytet Mikołaja Kopernika przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Został odznaczony m.in. dwukrotnie Medalem „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej, czterokrotnie Orderem Lenina, Orderem Rewolucji Październikowej, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz Orderem „Znak Honoru”. Dwukrotny laureat Nagrody Stalinowskiej (1946, 1950). W niepodległej Armenii został drugim człowiekiem uhonorowanym tytułem Bohatera Armenii (1994).
Jego imieniem nazwano asteroidę (1905) Ambartsumian.