Ira Sprague Bowen

W dzisiejszym świecie Ira Sprague Bowen stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w środowisku akademickim, Ira Sprague Bowen przyciągnął uwagę niezliczonych ludzi na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Ira Sprague Bowen, analizując jego ewolucję w czasie, wiele aspektów i jego dzisiejsze znaczenie. Stosując podejście multidyscyplinarne, będziemy starali się zrozumieć rolę, jaką odgrywa Ira Sprague Bowen w naszym życiu i jak ukształtował znany nam świat.

Ira Sprague Bowen (ur. 21 grudnia 1898 w Seneca Falls w Hrabstwie Seneca, zm. 6 lutego 1973 w Los Angeles) – amerykański astronom i astrofizyk, którego wyjaśnienia silnych zielonych linii emisyjnych w widmie mgławic przyczyniło się do postępu w badaniu składu gwiazd i przestrzeni międzygwiazdowej.

Życiorys

Studiował w Houghton Seminary i Oberlin College. Pracował na California Institute of Technology, gdzie był asystentem Roberta Millikana. Wykładał tam fizykę oraz prowadził badania nad promieniowaniem kosmicznym, ale jego rozprawa doktorska dotyczyła strat ciepła podczas parowania wody z jezior.

Prowadzone przez niego badania nad widmami UV zjonizowanych atomów pozwoliły zdementować hipotezę o występowaniu pierwiastka nebulium. Przypisywane hipotetycznemu pierwiastkowi linie Bowen zidentyfikował jako linie wzbronione podwójnie zjonizowanych atomów tlenu .

W 1938 roku skonstruował przecinacz obrazu - urządzenie dzielące obraz gwiazdy na „plasterki”, poprawiające efektywność spektrografu szczelinowego.

W czasie II wojny światowej pracował w Jet Propulsion Laboratory nad projektem związanym z bronią rakietową. Po wojnie był dyrektorem Mount Wilson Observatory (w latach 1946-1948), a także Obserwatorium Palomar (1948-1964).

Wyróżnienia i nagrody

Jego imieniem nazwano:

Przypisy

  1. Encyklopedia Britannica. T. XXI. Poznań: Kurpisz, 2006, s. 26. ISBN 978-83-60563-25-0.
  2. I. S. BOWEN. The Origin of the Nebulium Spectrum. „Nature”. 120, s. 473, 1 października 1927. DOI: 10.1038/120473a0. 

Bibliografia