W tym artykule zagłębimy się w temat Milan Rastislav Štefánik, badając jego wiele aspektów i zapewniając holistyczne spojrzenie, które pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach. Od wpływu na współczesne społeczeństwo po wpływ na poziom osobisty, Milan Rastislav Štefánik jest tematem, który nadal budzi zainteresowanie i wywołuje debatę. Poprzez dogłębną analizę i szeroką gamę przykładów zbadamy różne wymiary Milan Rastislav Štefánik, odnosząc się do jego globalnych implikacji i podkreślając jego rolę w kształtowaniu naszego obecnego otoczenia. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej, ten artykuł zapewnia bogate i wnikliwe spojrzenie na Milan Rastislav Štefánik.
Milan Rastislav Štefánik | |
generał brygady (Francja) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1919 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
minister wojny Czechosłowacji |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Milan Rastislav Štefánik (wym. ⓘ; ur. 21 lipca 1880 w Košariskách, zm. 4 maja 1919 w Ivánka pri Dunaji) – słowacki astronom, polityk i wojskowy, jeden z twórców Czechosłowacji.
Urodził się w rodzinie pastora luterańskiego jako jedno z 12 dzieci. Od 1898 studiował inżynierię w Pradze, by po dwóch latach przenieść się na czeski Uniwersytet Karola, gdzie był studentem Tomasza Masaryka. W czasie studiów związał się z inspirowaną czechosłowackimi ideami Masaryka grupą hlasistów (od nazwy pisma słow. Hlas – Głos), gdzie wspołpracował z Vavro Šrobárem. W 1904 doktoryzował się z filozofii i astronomii.
Następnie wyjechał do Francji, gdzie mimo nieznajomości języka udało mu się otrzymać pracę w Obserwatorium Paryskim dzięki wsparciu Pierre'a Janssena.
W latach 1906–1908 współkierował obserwatorium astronomicznym na Mont Blanc, gdzie wcześniej sam wielokrotnie prowadził obserwacje. W 1907 przyznano mu nagrodę Prix Jules-Janssen. Po śmierci swego protektora Janssena, stracił pracę w metropolii i rozpoczął pracę w szeregu zagranicznych placówek na Tahiti, w Brazylii i Ekwadorze oraz innych państw. W 1911 opatentował aparat do fotografii kolorowej.
Z chwilą wybuchu I wojny światowej wstąpił jako szeregowiec do lotnictwa armii francuskiej. Za bohaterskie loty zwiadowcze awansował na porucznika. Latał także na froncie serbskim, skąd w 1915 wrócił do Paryża na skutek problemów zdrowotnych. Dzięki swym kontaktom dyplomatycznym i towarzyskim z czasów pracy naukowej został liczącym się działaczem słowackiego ruchu niepodległościowego m.in. we Francji, Włoszech i USA. Razem z Masarykiem, swym dawnym profesorem i Edvardem Beneszem współtworzył tzw. Akcję Zagraniczną, działającą na rzecz powstania po wojnie wspólnego państwa Czechów i Słowaków, a w lutym 1916 - Czechosłowacką Radę Narodową, uznaną potem przez aliantów za reprezentację Czechów i Słowaków. Stał się tym samym jednym z ojców niepodległej Czechosłowacji.
Zginął 4 maja 1919, w katastrofie samolotu Caproni Ca.3 w drodze z Włoch do kraju, gdzie miał objąć urząd ministra wojny.