Dzisiaj chcemy porozmawiać o Stefan Michał Kwiatkowski. Jest to temat, który w ostatnim czasie zyskał ogromne znaczenie i ważne jest, aby go dogłębnie przestudiować, aby zrozumieć jego wpływ na nasze społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty Stefan Michał Kwiatkowski, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na różne obszary. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy istniejące w Stefan Michał Kwiatkowski, aby zaoferować wszechstronną i obiektywną wizję. Bez wątpienia Stefan Michał Kwiatkowski to temat, który zachęca nas do refleksji i debaty i jesteśmy pewni, że ten artykuł wzbogaci naszych czytelników.
Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1948 |
---|---|
Profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: kształcenie informatyczne, kształcenie zawodowe, technologia kształcenia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1975 |
Habilitacja | |
Profesura |
28 listopada 1994 |
Doktor honoris causa Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie – 2010 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie |
Odznaczenia | |
Stefan Michał Kwiatkowski (ur. 21 stycznia 1948 w Lisewie) – polski technolog kształcenia, pedagog i nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, w latach 2012–2016 prorektor, a w kadencji 2016–2020 rektor tej uczelni.
W 1971 ukończył studia w Politechnice Warszawskiej. Na tej samej uczelni w 1975 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. Habilitował się w 1989 zakresie pedagogiki na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych otrzymał 28 listopada 1994. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu kształcenia informatycznego i zawodowego oraz technologii kształcenia.
Był pracownikiem naukowym Politechniki Warszawskiej, na której pełnił m.in. funkcję wicedyrektora Instytutu Nauk Ekonomiczno-Społecznych (1987–1991). Zajmował stanowisko wicedyrektora (1991–1993) i dyrektora (1993–2007) Instytutu Badań Edukacyjnych. W 2009 został przewodniczącym rady naukowej tej instytucji. Zawodowo związany również z warszawską Akademią Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. W 2012 powołany na prorektora ds. nauki, a w 2016 wybrany na stanowisko rektora tej uczelni na czteroletnią kadencję (od 1 września 2016).
W latach 2007–2011 był przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk, a w latach 2011–2012 członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. W Wyższej Szkole Pedagogiczne ZNP w Warszawie kierował Zakładem Ekspertyz i Analiz. Powoływany w skład różnych organów doradczych i naukowych, m.in. na przewodniczącego rady zarządzającej Ośrodka Certyfikacji Kompetencji Personelu w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy, przewodniczącego Komitetu Programowego ds. Certyfikacji Osób w Instytucie Transportu Samochodowego, a także w skład rad naukowych i redakcyjnych różnych czasopism (takich jak „Kogniwistyka i media w edukacji”, „Problemy profesjologii”, „Edukacja” i inne).