Dziś Rambo II pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu ludzi na całym świecie. Wpływ Rambo II można odczuć w wielu aspektach życia codziennego, od jego wpływu na kulturę popularną po jego znaczenie w bardziej szczegółowych obszarach, takich jak technologia czy środowisko. Wgłębiając się w świat Rambo II, zdajemy sobie sprawę z szerokości i złożoności jego zakresu, a także różnorodności podejść i opinii istniejących w tej kwestii. W tym artykule zbadamy różne aspekty Rambo II i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, mając na celu rzucenie światła na ten ekscytujący i wieloaspektowy temat.
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
22 maja 1985 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
94 minuty |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role |
Sylvester Stallone |
Muzyka | |
Kostiumy |
Tom Bronson |
Montaż |
Larry Bock |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja | |
Poprzednik | |
Kontynuacja | |
Nagrody | |
5 Złotych Malin (z 7 nominacji) |
Rambo II (tytuł oryg. Rambo: First Blood Part II, 1985) – amerykański film akcji, druga część serii o weteranie wojny w Wietnamie Johnie Rambo. Sequel filmu Rambo – Pierwsza krew (1982), reżyserowany przez George’a P. Cosmatosa do scenariusza autorstwa Jamesa Camerona i Sylvestra Stallone’a. Film podejmuje problematykę jeniectwa wojennego oraz popularyzuje termin „zaginiony w akcji”, odnoszący się do amerykańskich żołnierzy walczących podczas II wojny indochińskiej, którzy nie powrócili do ojczyzny (w Stanach Zjednoczonych doby lat 80. − bardzo kontrowersyjny); jest najpowszechniej znanym dziełem filmowym o tej tematyce.
Choć czołówka filmu za reżysera projektu podaje Cosmatosa, ten w trakcie jego realizacji pełnił funkcję marginalną. Po latach dopiero stwierdzono, że to Stallone zajął się właściwą reżyserią obrazu.
Rambo II kandydował do pojawienia się w rankingu 100 Years... 100 Cheers organizowanym przez Amerykański Instytut Filmowy w roku 2006.
Weteran wojenny John Rambo (Sylvester Stallone), dzięki pomocy swojego jedynego przyjaciela – pułkownika Samuela Trautmana (Richard Crenna), opuszcza ciężki obóz pracy, w którym odbywał karę za zniszczenie miasteczka (ukazane w filmie Rambo – Pierwsza krew). W zamian za wolność ma wykonać pewną misję – wrócić do Wietnamu, rozpoznać teren i zrobić zdjęcia opuszczonym obozom jenieckim, w których rzekomo nadal przetrzymywani są amerykańscy żołnierze. Rambo podejmuje się zadania i wkrótce zjawia się w wietnamskich dżunglach.
Na miejscu poznaje swojego sprzymierzeńca – piękną Azjatkę Co Bao (Julia Nickson-Soul), w której wkrótce z wzajemnością się zakochuje. W trakcie podróży w głąb dżungli, okazuje się, że opowieści o Amerykanach więzionych w obozach są faktem. Rambo nie wytrzymuje presji sumienia i uwalnia jednego z rodaków, co nie podoba się dowództwu. Marshall Murdock (Charles Napier), głównodowodzący całej misji, postanawia pozostawić go na pastwę losu w Wietnamie, będąc pewny, że zginie. Rambo jednak nie ma zamiaru odpuścić. Trafia do tego samego obozu, w którym niegdyś był przetrzymywany i przesłuchiwany. Schwytany, jest poddawany bolesnym torturom, a sadystyczny podpułkownik Podovsky (Steven Berkoff) cierpieniem chce zmusić go do zeznania dowództwu, że został pojmany. Za pomocą Co Bao żołnierzowi udaje się jednak zbiec z obozu. Niestety, kobieta wkrótce ginie, zastrzelona przez jednego z Wietnamczyków. Rambo decyduje się zemścić na Murdocku, jak i uratować pozostałych jeńców wojennych.
Film nakręcono w stanie Guerrero, w południowo-zachodnim Meksyku. Lokacje atelierowe obejmowały przede wszystkim miejscowość Tecoanapa, choć poszczególne sceny nagrywano w Acapulco. Okres zdjęciowy trwał od czerwca do sierpnia 1984 roku.
James Cameron napisał pierwszą wersję scenariusza, która została następnie zmieniona przez Sylvestra Stallone.
W scenie, w której Rambo jest torturowany, do torsu i ramion Stallone’a przyssano prawdziwe pijawki.
Dolph Lundgren dostał rolę w filmie, lecz gdy Sylvester Stallone, który grał u boku Lundgrena w filmie Rocky IV (1985), dowiedział się o tym, zarządził oddalenie aktora z planu. Według filmu dokumentalnego We Get to Win This Time, rozważano zatrudnienie Johna Travolty do roli młodego pomocnika Johna Rambo, który miał mu pomagać w ratowaniu jeńców. Stallone nie zgodził się na to, gdyż wolał solowy projekt.
Film dedykowany jest pamięci Cliffa Wengera Jr.
Jako błąd w produkcji zauważono, że Wietnamczycy (m.in. na łodziach patrolowych) używają czerwono-niebieskich flag Wietkongu, tymczasem w latach 80. ten ruch partyzancki już nie istniał, a w Wietnamie stosowano czerwoną flagę państwową, przejętą od Wietnamu Północnego i obowiązującą od 1976 roku do dziś.
Rambo II, którego budżet wynosił czterdzieści cztery miliony dolarów, spotkał się z wielkim sukcesem komercyjnym. Film wydano w maju 1985 roku. W pierwszy weekend wyświetlania go w samych tylko amerykańskich kinach obraz zainkasował ponad dwadzieścia milionów dolarów, a ostatecznie na terenie Stanów Zjednoczonych zarobił sto pięćdziesiąt mln USD. Zyski ze światowej dystrybucji filmu były podwójne − wyniosły $300,400,432. W Polsce dostępny był w wypożyczalniach kaset VHS, gdzie cieszył dużą popularnością.
Zyski z realizacji Rambo II nieustannie są powielane dzięki kolejnym wydaniom filmu na światowych rynkach DVD/Blu-ray. Film nie powtórzył sukcesu artystycznego swojego prequelu, Rambo − Pierwsza krew (1982), a krytycy zbojkotowali projekt Cosmatosa. Obraz wzbudził jednak zainteresowanie prezydenta Ronalda Reagana, który pochwalił Sylvestra Stallone’a za ukazanie postaci Johna Rambo jako symbolu armii amerykańskiej.
Rambo II zainspirował przelicznych twórców podrzędnych, niskobudżetowych produkcji klasy „B”. Filmy akcji, które fabułą w większych lub mniejszym stopniu naśladują obraz Cosmatosa, to m.in.: Strike Commando (1987), Strike Commando 2 (1988), Phantom Raiders (1988), Dowódca – ostatni amerykański żołnierz (Commander, 1988) i Slash (1984). W 2016 ruszyła produkcja kuwejckiego filmu Second Blood, inspirowanego serią Rambo, zwłaszcza drugą jej odsłoną.