Temat Tango i Cash to temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, czy wpływ na obecne społeczeństwo, Tango i Cash był przedmiotem dyskusji i debat w szerokim zakresie kontekstów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Tango i Cash i jego wpływ w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Poprzez szczegółową i wnikliwą analizę staramy się rzucić światło na ten szeroki i znaczący temat, mając na celu zapewnienie naszym czytelnikom coraz szerszego zrozumienia Tango i Cash.
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
22 grudnia 1989 r. |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
98 minut |
Reżyseria |
Andriej Konczałowski, |
Scenariusz |
Randy Feldman |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Montaż |
Hubert C. de la Bouillerie, |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja |
Tango i Cash (tytuł oryg. Tango & Cash, 1989) – amerykański film fabularny (komedia sensacyjna) z Sylvestrem Stallone i Kurtem Russellem obsadzonymi w rolach tytułowych.
Film nominowano do antynagrody Złotej Maliny w trzech kategoriach.
Tango to elegancki policjant intelektualista, noszący drogie garnitury. Cash jest jego przeciwieństwem. Szef mafii Yves Perret postanawia zemścić się na nich za przeszkadzanie w interesach. Nie chce ich zabić, lecz upokorzyć. Nakazuje współpracownikowi, Requinowi, ściągnąć policjantów w pułapkę. Zostają oskarżeni o zamordowanie agenta FBI. Skazani trafiają do tego samego więzienia, skąd udaje im się uciec. Postanawiają rozprawić się z ludźmi, którzy wrobili ich w morderstwo. Docierają do pewnego skorumpowanego agenta FBI.
Pomimo wykorzystania w filmie przebojowych piosenek, w wykonaniu m.in. Yazoo, Alice'a Coopera i Bad English, nie opublikowano ścieżki muzycznej z tego filmu. Także elektroniczna muzyka ilustracyjna, autorstwa Harolda Faltermeyera nie była oficjalnie dostępna. Przez lata w sieci krążył bootleg, zawierający kompilację piosenek i tematów instrumentalnych, zgranych bezpośrednio z filmu i zawierających fragmenty dźwięku filmowego. Dopiero w 2007 roku wytwórnia La-La Land Records opublikowała płytę z muzyką Harolda Faltermeyera w limitowanym nakładzie 3000 sztuk.