W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Mateusz (Siemaszko), zagłębiając się w jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach. Idąc tym tropem, przeanalizujemy jego wpływ i wpływ na współczesne społeczeństwo, a także jego ewolucję w czasie. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Mateusz (Siemaszko), aby zaoferować szeroką i kompletną wizję na ten temat. Od jego początków do obecnego stanu, w tym artykule przyjrzymy się Mateusz (Siemaszko) z wielu punktów widzenia, zapewniając czytelnikowi wszechstronne i wzbogacające jego zrozumienie. Bez wątpienia jest to fascynujący temat, który zasługuje na szczegółowe zgłębienie.
Konstanty Siemaszko | |
Biskup Aspendos | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 października 1894 |
Data i miejsce śmierci |
13 marca 1985 |
Miejsce pochówku | |
Biskup Aspendos | |
Okres sprawowania |
1946–1985 |
Zwierzchnik Polskiego Kościoła Prawosławnego na Obczyźnie | |
Okres sprawowania |
1951–1985 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Śluby zakonne |
listopad 1938 |
Prezbiterat |
przed 1922 |
Chirotonia biskupia |
29 listopada 1938 |
Odznaczenia | |
Data konsekracji |
29 listopada 1938 |
---|---|
Miejscowość | |
Miejsce | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Aleksander (Inoziemcow), Aleksy (Gromadzki), Sawa (Sowietow) |
Mateusz, imię świeckie Konstanty Siemaszko (ur. 22 października 1894 w Babicach, zm. 13 marca 1985 w Londynie) – polski biskup prawosławny.
Absolwent prawosławnego seminarium duchownego w Chełmie. Studiował następnie w Instytucie Historii i Filologii w Nieżynie. Od 1916 do 1917 był artylerzystą w Armii Ochotniczej Denikina. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył po stronie polskiej. Po zakończeniu działań wojennych, w 1922, objął parafię w Tarnogrodzie. Mianowany kapelanem wyznania prawosławnego ze starszeństwem z 1 kwietnia 1925 r. W 1932 r. był dziekanem wyznania prawosławnego Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. Służył we Lwowie. Uzyskał godność protoprezbitera.
W listopadzie 1938 złożył wieczyste śluby mnisze w ławrze Poczajowskiej, przyjmując imię Mateusz. 29 listopada tego samego roku metropolita warszawski i całej Polski Dionizy w asyście biskupów poleskiego Aleksandra, wołyńskiego Aleksego i grodzieńskiego Sawy wyświęcił go na biskupa brasławskiego, wikariusza diecezji wileńsko-lidzkiej. Jego chirotonia, podobnie jak wyświęcenie w tym samym czasie biskupa Tymoteusza (Szrettera), została wymuszona na metropolicie przez polskie władze państwowe. Dążyły one do spolonizowania prawosławia w Polsce, wbrew oczekiwaniom większości wiernych, czego zdecydowanymi zwolennikami byli dwaj nowi biskupi.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski ewakuował się na Litwę później Łotwę, a następnie do Francji i Wielkiej Brytanii. Wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych, pełniąc m.in. funkcję zastępcy prawosławnego ordynariusza polowego PSZ, arcybiskupa Sawy (Sowietowa). Po wojnie przeszedł w jurysdykcję Patriarchatu Ekumenicznego, otrzymał tytuł biskupa Aspendos i zamieszkał na stałe w Londynie. Po śmierci arcybiskupa Sawy stanął na czele tzw. Polskiego Kościoła Prawosławnego na Obczyźnie, podległego Konstantynopolowi i sprawującego opiekę duszpasterską nad weteranami Polskich Sił Zbrojnych wyznania prawosławnego.
Zmarł w Londynie 13 marca 1985 i został pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie. W 2012 jego szczątki zostały ekshumowane i sprowadzone do Polski. Uroczysty pogrzeb odbył się 31 grudnia 2012 na cmentarzu prawosławnym w Warszawie.