Maciej Grochowski
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Maciej Grochowski i jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. Od swoich początków po wpływ na różne obszary życia codziennego, Maciej Grochowski przyciąga uwagę badaczy, ekspertów i osób w każdym wieku. Poprzez szczegółową analizę zajmiemy się różnymi aspektami otaczającymi Maciej Grochowski, od jego znaczenia historycznego po wpływ na współczesną kulturę. Podobnie zbadamy różne perspektywy istniejące wokół Maciej Grochowski, oferując wszechstronną wizję, która pozwala czytelnikowi zrozumieć znaczenie i złożoność tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1948 |
|---|---|
| Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski (1971) |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura |
18 grudnia 1987 |
| Polska Akademia Umiejętności | |
| Status |
Członek PAU |
| Instytut | |
| Odznaczenia | |
| |
Maciej Henryk Grochowski (ur. 14 lipca 1948 w Warszawie) – polski językoznawca specjalizujący się w językoznawstwie teoretycznym i współczesnym językoznawstwie polskim, profesor nauk humanistycznych, członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Życiorys
Jest synem Ireny Grochowskiej (biologa) i Jerzego Grochowskiego (profesora nauk leśnych). W 1966 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie i podjął studia w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył je w 1971 pod kierunkiem Haliny Kurkowskiej.
W latach 1971–1974 pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. W 1974 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Tematem jego rozprawy doktorskiej był Środek czynności (narzędzie, substancja, materiał) w strukturze zdania, a promotorem Zuzanna Topolińska. Od 1974 pracował w Instytucie Języka Polskiego PAN. W latach 1990–1992 kierował tam Pracownią Semantyki.
Od 1975 współpracował z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1978 podjął tam pracę na stanowisku adiunkta na 1/2 etatu oraz objął funkcję kierownika Zakładu Językoznawstwa Ogólnego. W 1980 uzyskał na tej uczelni stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Pojęcie celu. Studia semantyczne. 18 grudnia 1987 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. W latach 1992–1994 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filologii Polskiej, w latach 1999–2014 dyrektor Instytutu Języka Polskiego UMK.
Od 2004 pracuje ponownie w Instytucie Języka Polskiego PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Jest autorem kilkuset artykułów naukowych i kilkunastu książek z dziedziny językoznawstwa polskiego i teoretycznego. W zasięgu jego zainteresowań badawczych pozostają nieodmiennie: semantyka teoretyczna, składnia i semantyka leksykalna języka polskiego, składnia zdania złożonego, leksykologia, filozofia języka.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (14 sierpnia 2017, za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej, za promowanie polskiej myśli naukowej na świecie)
Wybrane publikacje
- Środek czynności w strukturze zdania. Narzędzie – substancja - materiał, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Wrocław: Ossolineum 1975, ss. 107
- Pojęcie celu. Studia semantyczne, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Wrocław: Ossolineum 1980, ss. 128, ISBN 83-04-00516-6
- Zarys leksykologii i leksykografii. Zagadnienia synchroniczne, Toruń: Wydawnictwo UMK 1982, ss. 147
- Składnia wyrażeń polipredykatywnych. Zarys problematyki, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Składnia, red. Z. Topolińska, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 1984, s. 213–299
- Polskie partykuły. Składnia, semantyka, leksykografia, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Wrocław: Ossolineum 1986, ss. 154, ISBN 83-04-02211-7
- Zadania z semantyki językoznawczej , Toruń: Wydawnictwo UMK 1993, ss. 64, ISBN 83-231-0374-7
- Konwencje semantyczne a definiowanie wyrażeń językowych, Warszawa: Zakład Semiotyki Logicznej Uniwersytetu Warszawskiego 1993, ss. 116, ISBN 83-85372-14-8
- Słownik polskich przekleństw i wulgaryzmów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 1995, ss. 185, ISBN 83-01-11788-5
- Wyrażenia funkcyjne. Studium leksykograficzne, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Kraków: IJP PAN 1997, ss. 126, ISBN 83-85579-79-6
- Przysłówki i przyimki. Studia ze składni i semantyki języka polskiego, redakcja, Toruń: Wydawnictwo UMK 2005, ss. 265, ISBN 83-231-1796-9
Przypisy
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1966. wne.uw.edu.pl. .
- ↑ Prof. dr hab. Maciej Henryk Grochowski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 sierpnia 2017 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2017 r. poz. 1057).
Bibliografia
- Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 247, ISBN 83-231-1988-0.
- Prof. dr hab. Maciej Henryk Grochowski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .