W dzisiejszym świecie Lluís Domènech i Montaner stał się tematem rosnącego zainteresowania ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Lluís Domènech i Montaner przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Lluís Domènech i Montaner, analizując jego ewolucję w czasie i badając jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od momentu pojawienia się do obecnego znaczenia, Lluís Domènech i Montaner ma wiele do zaoferowania w zakresie refleksji i zrozumienia otaczającego nas świata.
Fotografia z 1915 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
katalońska |
Praca | |
Styl | |
Budynki |
Lluís Domènech i Montaner (ur. 21 grudnia 1849 w Barcelonie, zm. 27 grudnia 1923 tamże) – kataloński polityk i architekt, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli katalońskiej secesji.
Od najmłodszych lat Montaner wykazywał zainteresowanie architekturą. Ukończył stosowne studia i w późniejszych latach kierował Col·legi d’Arquitectura de Barcelona (gdzie nauczał m.in. Gaudiego). Dzięki swej pozycji wywarł duży wpływ na katalońską secesję. Autor artykułu En busca d’una arquitectura nacional (kat. W poszukiwaniu architektury narodowej) w czasopiśmie La Renaixença, manifeście modernizmu katalońskiego.
W 1892 przewodniczył zgromadzeniu, które przygotowało Bases de Manresa, dokument będący fundamentem autonomii katalońskiej.
Jako architekt realizował dzieła, które łączyły funkcjonalność z nadzwyczajnymi elementami zdobniczymi, zainspirowanymi sztuką hispano-arabską i z krzywiznami charakterystycznymi dla katalońskiej secesji. W obecnym Muzeum Zoologii, zbudowanym pierwotnie jako restauracja (Zamek trzech smoków) na Wystawę Światową w 1888, połączył elementy żelazne z ceramiką. Tę metodę rozwinął później projektując Pałac Muzyki Katalońskiej (Palau de la Música Catalana) – arcydzieło bogate w mozaiki, elementy ceramiczne i witraże.
W przeciwieństwie do innych twórców katalońskiej secesji (np. Gaudiego) Domènech stopniowo skłaniał się ku coraz lżejszym formom, pozostając jednak wiernym bogatej ornamentyce swoich dzieł.
Dwie budowle zaprojektowane przez Domènecha – Pałac Muzyki Katalońskiej oraz Szpital św. Pawła w Barcelonie trafiły na listę światowego dziedzictwa UNESCO.