Leszek Jezierski
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Leszek Jezierski. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – dokładnie przeanalizujemy wszystkie aspekty związane z Leszek Jezierski, badając jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Podczas wyczerpującej wycieczki zajmiemy się jego konsekwencjami w kulturze, gospodarce, polityce i życiu codziennym, odsłaniając jego najważniejsze cechy i możliwe perspektywy na przyszłość. Stosując podejście interdyscyplinarne, będziemy starali się głęboko zrozumieć znaczenie Leszek Jezierski w obecnym kontekście, podkreślając jego wpływ i rozwiązując główne pytania, jakie się z nim wiąże.
.JPG)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1929 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo |
polskie | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
168 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
brak (koniec kariery) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Leszek Jezierski (ur. 12 maja 1929 w Lublinie, zm. 12 stycznia 2008 w podłódzkiej miejscowości Sokolniki-Las) – polski piłkarz i trener sportowy, reprezentant Polski w piłce nożnej.
Życiorys
Karierę piłkarską rozpoczynał w KS Lublinianka. Podczas odbywania służby wojskowej reprezentował Legię Warszawa, w barwach której w 6 meczach zdobył 1 bramkę. W 1953 przeniósł się do Łódzkiego Klubu Sportowego. Razem z ŁKS zdobył Puchar i mistrzostwo Polski. Reprezentował również barwy Startu Łódź, Włókniarza Łódź i Stomilu Poznań. W reprezentacji Polski zadebiutował 8 sierpnia 1954 w meczu przeciwko Bułgarii. W biało-czerwonym trykocie wystąpił 6 razy.
W karierze trenerskiej jego pierwszym sukcesem było zdobycie w 1966 mistrzostwa Polski juniorów z zespołem MKS Hala Sportowa. Kierując drużynami w Łodzi, doprowadził łódzką piłkę nożną do bardzo silnej pozycji krajowej. Wykorzystywał przy tym niedocenianych gdzie indziej zawodników. W 1975 awansował z Widzewem Łódź do ekstraklasy. Kolejnym krokiem w karierze trenerskiej był ŁKS Łódź. Pracując w tym klubie został wybrany trenerem roku. Jego największymi osiągnięciami jako trenera było zdobycie mistrzostwa Polski w 1979 r. przez prowadzony przez niego klub Ruch Chorzów oraz wicemistrzostwa Polski w sezonie 1986/1987 przez Pogoń Szczecin. Prowadził też m.in. Lecha Poznań, Zawiszę Bydgoszcz. Trzykrotnie wybierano go na trenera roku w plebiscycie "Piłki Nożnej". Znajdował się w radzie trenerskiej PZPN.
Ostatnie lata swojego życia spędził w swoim domu w Sokolnikach-Lesie[potrzebny przypis]. Zmarł 12 stycznia 2008 r. w Łodzi lub w Zgierzu. Został pochowany w alei zasłużonych cmentarza komunalnego na Dołach w Łodzi (kwatera XV, rząd 49, grób 22).
Uwagi
- ↑ Bez danych z sezonu 1953.
Przypisy
- ↑ a b c Odeszli w 2008 roku , Kronika Sportu Polskiego .
- ↑ Leszek Jezierski , 90minut.pl .
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017