Jules Simon

Dziś Jules Simon jest tematem o dużym znaczeniu w społeczeństwie. Od momentu pojawienia się przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o różnych zainteresowaniach. Czy to ze względu na wpływ na kulturę popularną, wpływ na polu nauki, czy też znaczenie w życiu codziennym, Jules Simon stał się tematem, który nie pozostaje niezauważony. Na przestrzeni lat wywołało debaty, badania i postępy, które zmieniły sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Jules Simon, jego ewolucją w czasie, jego znaczeniem dzisiaj i jego możliwym wpływem w przyszłości.

Jules Simon
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1814
Lorient

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1896
Paryż

premier Francji
Okres

od 12 grudnia 1876
do 16 maja 1877

Przynależność polityczna

Partia Radykalna

Poprzednik

Jules Dufaure

Następca

Albert Victor de Broglie

podpis
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jules Simon (ur. 31 grudnia 1814 w Lorient, zm. 8 czerwca 1896 w Paryżu) – francuski polityk, filozof i teoretyk Francuskiej Partii Radykalnej, premier Francji (1876–1877).

Życiorys

W 1848 został członkiem Zgromadzenia Narodowego jako liberał, filozoficznie wierny idei wolności słowa, pracy i myśli. W grudniu 1851 sprzeciwił się zamachowi stanu Napoleona III i został usunięty ze stanowiska akademickiego na Sorbonie, później poświęcił się studiom historycznym i filozoficznym. Po zadeklarowaniu lojalności wobec państwa, w 1863 został wybrany do Zgromadzenia Ustawodawczego, w 1868 opublikował La Politique radicale, który później, wraz z manifestem Gambetty z 1869, stał się podstawą programową Partii Radykalnej. W 1869 uzyskał reelekcję, później został członkiem Rządu Obrony Narodowej utworzonej w Paryżu po klęsce Napoleona III w bitwie pod Sedanem, 18 lutego 1871 Adolphe Thiers mianował go ministrem oświaty, religii i sztuk pięknych; utracił stanowisko 18 maja 1873 wraz z Thiersem. Od 1875 r. był członkiem Akademii Francuskiej (fotel 8). Po wyborach z 1876 wygranych zdecydowanie przez republikanów, prezydent Patrice de Mac Mahon 12 grudnia 1876 desygnował go na premiera. Mimo że był stosunkowo umiarkowany, ministerstwo wkrótce popadło w ostry konflikt z ruchem klerykalnym i 17 maja 1877 prezydent napisał do Simona list z prośbą o dymisję.

Kawaler Legii Honorowej.

Przypisy

  1. a b Jules SIMON. Akademia Francuska. . . (fr.).
  2. Skan dokumentu przyznania orderu Legii Honorowej. Archives Nationales. . (fr.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne