W dzisiejszym świecie Jan Rowiński (lekarz) stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum jednostek i społeczności. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie we współczesnym społeczeństwie, wpływ na codzienne życie ludzi, czy też znaczenie w sferze globalnej, Jan Rowiński (lekarz) wzbudził duże zainteresowanie i debatę wśród ekspertów, naukowców i ogółu społeczeństwa. W tym artykule dokładnie zbadamy różne wymiary i aspekty związane z Jan Rowiński (lekarz), aby dostarczyć odpowiednich informacji i dogłębnej analizy na ten istotny temat.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Profesor doktor habilitowany nauk medycznych | |
Specjalność: histologia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1971 |
Habilitacja |
1980 |
Profesura |
1991 |
Nauczyciel akademicki | |
uczelnia |
AWF w Warszawie, Akademia Medyczna w Warszawie |
Jan Michał Rowiński (ur. 23 września 1945 w Łodzi, zm. 9 listopada 2020 w Wieliszewie) – polski lekarz, histolog, profesor doktor habilitowany nauk medycznych.
Jan Rowiński ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie w 1969. Obronił pracę doktorską pod kierunkiem Wojciecha Sawickiego (1971), następnie uzyskał stopień doktora habilitowanego (1980). W 1991 otrzymał tytuł profesora.
Jeszcze jako student w 1965 rozpoczął pracę w Zakładzie Histologii. Z Akademią Medyczną związany do 2000. Odbył staż naukowy w Instytucie Wistara w Filadelfii (1973-1974). W latach 1994–2002 był zatrudniony na stanowisku Kierownika Zakładu Patofizjologii Eksperymentalnej w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej w Warszawie. Pracował w Katedrze Fizjoprofilaktyki na Wydziale Wychowania Fizycznego i Sportu w Białej Podlaskiej Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Został zatrudniony na stanowisku profesora na Wydziale Medycznym Collegium Masoviense – Wyższej Szkole Nauk o Zdrowiu w Żyrardowie, oraz był sekretarzem naukowym w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej.
Opublikował ponad 200 prac naukowych i dydaktycznych. Do jego ważnych osiągnięć należą: wykazanie, że komórki M (jelitowe komórki pokrywające kępki Peyera) są wrotami zakażenia wirusa polio; udokumentowanie, że przeciwciała antyimmunoglobulinowe (anty-Ig) dają krzyżową reakcję z kolagenem; wykazanie, że komórki trofoblastu we wczesnym okresie rozwoju stają się oporne na działanie inhibitorów syntezy białka i RNA.
Syn Stanisława i Stanisławy. Zmarł 9 listopada 2020. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.