Józef Lustgarten
W dzisiejszym świecie Józef Lustgarten to temat cieszący się coraz większym zainteresowaniem społeczeństwa. Stało się przedmiotem dyskusji i debaty wśród ekspertów i liderów opinii. Znaczenie Józef Lustgarten przekroczyło bariery i dotarło do wszystkich zakątków planety, przyciągając uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Józef Lustgarten na różne aspekty życia codziennego, analizując jego konsekwencje dla społeczeństwa, kultury, gospodarki i wielu innych.
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1889 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 września 1973 | ||||||
| Pozycja | |||||||
| Kariera seniorska | |||||||
| |||||||
| Kariera trenerska | |||||||
| |||||||
| |||||||
| Odznaczenia | |||||||
 
| |||||||
Józef Lustgarten (ur. 1 listopada 1889 w Krakowie, zm. 21 września 1973 tamże) – polski piłkarz i działacz sportowy.
Życiorys
Urodził się w rodzinie żydowskiej. Absolwent III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie.
Piłkarz klubu Cracovia, grający na pozycjach środkowy pomocnik, bramkarz oraz lewy łącznik. Sędzia międzynarodowy, honorowy prezes KS Cracovia i honorowy członek PZPN oraz KOZPN.
Lutsgarten był w 1922 selekcjonerem reprezentacji Polski – razem z Adamem Obrubańskim i Stanisławem Ziemiańskim odpowiadał za wybór zawodników, którzy reprezentowali kraj w spotkaniach przeciwko: Węgrom (14 maja, przegrana 0:3), Szwecji (28 maja, wygrana 2:1 - pierwsza w historii reprezentacji) i Rumunii (3 września, remis 1:1 - również premierowy). 1 października 1922 był członkiem innego selekcjonerskiego tercetu - razem z prezesem PZPN Edwardem Cetnarowskim i Władysławem Jentysem ustalał skład, który wystąpił w Zagrzebiu przeciwko Jugosławii (wygrana 3:1).
Podczas I wojny światowej służył w 3. Pułku Piechoty II Brygady Legionów. W 1939 roku został aresztowany we Lwowie przez NKWD i zesłany do stalinowskich łagrów, w których spędził 17 lat.
Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)
- Medal Niepodległości (9 listopada 1933)
Przypisy
- ↑ Maciej Kozłowski: Naród Wybrany – Cracovia Pany. Z wielokulturowej historii polskiego sportu, Warszawa, Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, 2015, s. 16.
- ↑ Andrzej Gowarzewski, Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921–2018, Katowice 2018: Wydawnictwo GiA, s. 6-7, ISBN 978-83-88232-54-1.
- ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd. Kraków 2003 s.153.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 75, poz. 123 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
- Janusz Kukulski, Pierwsze Mecze Pierwsze Bramki..., Wydawnictwo Literackie, Kraków 1988, s. 303, ISBN 83-08-01716-9 1983 ISBN 1-234-56789-X.
- Maciej Kozłowski, Naród Wybrany – Cracovia Pany. Z wielokulturowej historii polskiego sportu, Warszawa, Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, 2015, s. 16–18.