W świecie Giuseppe Bergomi istnieje szeroki wachlarz opinii, badań i badań, które pozwalają nam wejść do wszechświata pełnego możliwości i odkryć. Od swoich początków do chwili obecnej Giuseppe Bergomi budzi zainteresowanie i ciekawość zarówno ekspertów, jak i hobbystów. W tym artykule zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Giuseppe Bergomi jest dziś fascynującym i istotnym tematem. Od jego wpływu na społeczeństwo po wpływ na różne obszary życia codziennego – zanurzymy się w fascynującą podróż, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym świecie.
Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1963 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
184 cm | |||||||||||||||
Pozycja | ||||||||||||||||
Kariera seniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Giuseppe Bergomi (ur. 22 grudnia 1963 w Mediolanie) – włoski piłkarz grający jako obrońca.
Przez całą swoją karierę związany z Interem Mediolan.
W pierwszym zespole zadebiutował w styczniu 1980 roku w spotkaniu Pucharu Włoch przeciwko Juventusowi. Ówczesny trener klubu Eugenio Bersellini, który odważnie stawiał na Włocha – początkowo Bergomi występował jako prawy obrońca z czasem został przeniesiony na środek defensywy. W trakcie dziewiętnastu lat gry dla klubu Interu przeżył wiele zawirowań – prowadziło go dziewiętnastu szkoleniowców, klub miał trzech właścicieli, a gra Nerazzurrich często odbiegała od oczekiwań kibiców – mimo to, Bergomi pozostawał związany z klubem.
Decyzję o zakończeniu kariery podjął w 1999 roku, kiedy to nowy trener klubu – Marcello Lippi zakomunikował, że zamierza na jego pozycję ściągnąć francuza Laurenta Blanca, a jego nie widzi w swoich planach kadrowych.
Łącznie w barwach Interu rozegrał 758 spotkań – zajmuje drugie miejsce w rankingu wszech czasów za Javierem Zanettim – zdobył jedno Scudetto (1988/89), jeden Puchar Włoch (1981/82), jeden Superpuchar Włoch (1989) oraz trzy Puchary UEFA (1990/91, 1993/94, 1997/98).
Od 1992 do 1999 roku pełnił funkcje kapitana zespołu.
W reprezentacji Włoch debiutował tuż przed mistrzostwami świata w Hiszpanii, w kwietniu 1982 roku w spotkaniu przeciwko Niemcom Zachodnim (0:1).
Na Mistrzostwach Świata 1982 początkowo pełnił funkcję rezerwowego Fulvio Collovatiego. Swój pierwszy mecz rozegrał w decydującym spotkaniu drugiej fazy grupowej przeciwko Brazylii (3:2) – od tego momenty nie stracił już w miejsca w wyjściowej jedenastce występując w spotkaniach przeciwko Polsce w półfinale (2:0) i Niemcom Zachodnim w zwycięskim finale (3:1). W trakcie turnieju, zawodnik nosił czarne, gęste wąsy, przez co, pomimo zaledwie osiemnastu lat zyskał pseudonim Lo Zio (wujek).
Cztery lata później na Mistrzostwach Świata 1986 Włosi odpadli w 1/8 finału, a Bergomi rozegrał trzy spotkania. Na Mistrzostwach Świata 1990 był kapitanem reprezentacji Włoch, która zdobyła brązowy medal – Bergomi rozegrał wszystkie spotkania w pełnym wymiarze czasowym. Po nie udanych dla Squadra Azzurra eliminacjach do Mistrzostwach Europy 1992 obrońca zniknął z kadry na kilka lat – wrócił do niej dopiero tuż przed Mistrzostwami Świata 1998 we Francji, gdzie rozegrał trzy spotkania.
Pomimo udziału w czterech turniejach o Mistrzostwo Świata – Bergomi nigdy nie rozegrał spotkania w eliminacjach do tego turnieju.
Bergomi jest również brązowym medalistą Mistrzostw Europy 1988 – był to jedyny turniej Euro, na jakim zagrał.
Inter Mediolan
Włochy