Frederick Abel
W dzisiejszym świecie Frederick Abel stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Znaczenie Frederick Abel wzrosło w ostatnich latach, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne aspekty życia codziennego. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Frederick Abel wywołał debaty, kontrowersje i znaczące postępy. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Frederick Abel i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, analizując jego różne aspekty i odkrywając jego znaczenie w różnych kontekstach.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 lipca 1827 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 września 1902 |
| Zawód, zajęcie |
chemik, wynalazca |
Sir Frederick Augustus Abel (ur. 17 lipca 1827 w Londynie, zm. 6 września 1902 tamże) – angielski chemik i wynalazca, odkrył metodę bezpiecznego wytwarzania bawełny strzelniczej i współtwórca kordytu.
Życiorys
Był synem znanego muzyka, a wnukiem nadwornego malarza księcia Meklemburgii-Schwerinu. Od wczesnych lat wykazywał zainteresowanie naukami przyrodniczymi pod wpływem stryja, mineraloga A.J. Abela, ucznia Berzeliusza.
W latach 1845-1851 studiował w Royal College of Chemistry w Londynie, kierowanym przez Augusta von Hofmanna. Po zakończeniu studiów krótko prowadził zajęcia laboratoryjne w Szpitalu św. Bartłomieja w Londynie, a od 1852 roku, jako następca Michaela Faradaya, wykładał chemię w Królewskiej Akademii Wojskowej w Woolwich. W 1854 roku w tamtejszej akademii objął stanowisko chemika arsenału i został ekspertem Ministerstwa Wojny w dziedzinie amunicji.
Jego pierwszym osiągnięciem było opracowanie metody wytwarzania bawełny strzelniczej, aby była ona stabilna i bezpieczna. Owa metoda polegała na usuwaniu wszelkich śladów kwasu siarkowego i kwasu azotowego użytych podczas produkcji, poprzez rozdrabnianie bawełny, wypłukiwania kwasów sodą i suszenie.
Od 1888 roku został przewodniczącym komitetu państwowego do spraw innowacji w dziedzinie silnych materiałów wybuchowych. W 1889 roku wraz z Jamesem Dewarem wprowadzili nowy materiał wybuchowy - kordyt, będący mieszaniną bawełny strzelniczej oraz nitrogliceryny z dodatkiem kamfory i nafty, jako substancji działających stabilizująco oraz konserwująco.
Ponadto był autor równania służącego do obliczenia ciśnienia wytwarzanego w czasie wybuchu. Wynalazł również noszący jego nazwisko przyrząd do badania nafty, używany powszechnie w I połowie XX wieku[potrzebny przypis].
W 1891 został uhonorowany tytułem szlacheckim, a w 1893 nadano mu tytuł baroneta.
Książki
- Handbook of Chemistry (z C. L. Bloxamem)
- Modern History of Gunpowder (1866)
- Gun-cotton (1866)
- On Explosive Agents (1872)
- Researches in Explosives (1875)
- Electricity applied to Explosive Purposes (1884)
Jest również autorem kilku ważnych haseł w dziewiątej edycji Encyklopedii Britannica.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Piotr Amsterdamski, Bolesław Orłowski, Małgorzata Yamazaki, Słownik uczonych, Warszawa: Horyzont, 2002, s. 7-8, ISBN 83-7311-430-0, OCLC 52743550 .
