W tym artykule zbadamy wpływ Catherine Deneuve na współczesne społeczeństwo i jego znaczenie w różnych obszarach życia codziennego. Catherine Deneuve był przedmiotem debat i analiz w różnych dyscyplinach, od psychologii po ekonomię, w tym politykę i kulturę popularną. Na przestrzeni historii Catherine Deneuve odegrał kluczową rolę w ewolucji i transformacji społeczeństw ludzkich, wpływając na nasze przekonania, wartości i zachowania. Poprzez dogłębną analizę zbadamy wiele aspektów Catherine Deneuve i jego wpływ na dzisiejszy świat.
Catherine Deneuve na 67. MFF w Berlinie (2017). | |
Imię i nazwisko |
Catherine Fabienne Dorléac |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 października 1943 |
Zawód | |
Współmałżonek |
David Bailey |
Lata aktywności |
od 1957 |
Catherine Deneuve, właśc. Catherine Fabienne Dorléac (ur. 22 października 1943 w Paryżu) – francuska aktorka filmowa, określana często mianem pierwszej damy francuskiego kina.
Jest młodszą córką francuskiego aktora Maurice’a Dorléaca i Renée Deneuve. Jej starsza siostra Françoise Dorléac, również popularna aktorka, zginęła w wypadku samochodowym. Matka zrezygnowała z kariery scenicznej, ojciec zaś pracował przy dubbingu zagranicznych filmów, potem jako przedstawiciel wytwórni Paramount.
Zachęcona przez ojca, rozpoczęła karierę filmową. Zadebiutowała w filmie jako nastolatka w 1956, pojawiając się w obrazie Les collégiennes. Przełomem w jej karierze okazał się występ w musicalu Parasolki z Cherbourga (1964) Jacques’a Demy. Później zagrała u znanych reżyserów, takich jak Roman Polański (Wstręt) oraz Luis Buñuel (Piękność dnia). Premiera tego ostatniego filmu wywołała sporo kontrowersji, ale dzięki niemu Deneuve zyskała pozycję pierwszej damy francuskiego kina.
W USA, gdzie żaden film z Deneuve nie osiągnął większego sukcesu finansowego ani nie doczekał się szerokiego rozpowszechniania, jest ona gwiazdą głównie dzięki reklamom perfum Chanel i Yves Saint Laurent.
Jest ambasadorem dobrej woli UNESCO. W 1995 nagrała płytę z Malcolmem McLarenem.
Zasiadała w jury konkursu głównego na 47. MFF w Cannes (1994). Przewodniczyła jury na 63. MFF w Wenecji (2006).
Była prywatnie związana z wieloma znanymi reżyserami i aktorami, m.in. z Rogerem Vadimem (ma z nim syna, Christiana) oraz Marcello Mastroiannim (ma z nim córkę, Chiarę). Była żoną brytyjskiego fotografika Davida Baileya.
Zdobyła dwukrotnie Cezara dla najlepszej francuskiej aktorki roku (nominowana jeszcze ośmiokrotnie do tej nagrody) za role w filmach Ostatnie metro (1980) oraz Indochiny (1992). Za tę ostatnią kreację była również nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki.
Odebrała specjalną nagrodę za całokształt twórczości na 61. MFF w Cannes w 2008.