W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Sabine Azéma, analizując jego pochodzenie, wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Sabine Azéma jest tematem zainteresowań od wielu lat, a jego znaczenie ewoluowało z biegiem czasu. Dzięki połączeniu badań historycznych i bieżących analiz sprawdzimy, jak Sabine Azéma wpłynął na różne aspekty życia i jak jest nadal aktualny. Ponadto zajmiemy się różnymi perspektywami i opiniami, które istnieją wokół Sabine Azéma, w celu zapewnienia kompletnej i wzbogacającej wizji na ten temat. Dołącz do nas w tej podróży pełnej eksploracji i odkrywania Sabine Azéma!
Sabine Azéma | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód |
aktorka |
Współmałżonek |
Alain Resnais |
Lata aktywności |
od 1975 |
Sabine Azéma (ur. 20 września 1949 w Paryżu) – francuska aktorka filmowa i teatralna, zajmująca się sporadycznie również reżyserią.
Jest córką prawnika. Ukończyła Conservatoire National Supérieur d'Art Dramatique w Paryżu. Studiowała także w prestiżowej paryskiej szkole filmowej IDHEC (Institut Des Hautes Études Cinématographiques; obecnie La Fémis).
W 1974 debiutowała na paryskiej scenie Théâtre des Champs-Élysées w przedstawieniu Jeana Anouilha Walc toreadorów (La Valse des toréadors) u boku Louisa de Funèsa. Swoją karierę filmową rozpoczęła od udziału w serialu Dowód na trzynastego (La Preuve par treize, 1975) i kinowej komedii Jak zrobić pierwszy film (On aura tout vu, 1976) jako fotograf z Pierre'em Richardem.
Zwróciła na siebie uwagę krytyków w roli gościa warsztatów dyskusyjnych poświęconych kształtowaniu wyobraźni u dzieci w dramato-komedii muzycznej Życie jest powieścią (La Vie est un roman, 1983) z Vittorio Gassmanem, Fanny Ardant i Geraldine Chaplin.
Jest dwukrotną laureatką nagrody Cezara za kreację Irène, córki starego malarza w dramacie historycznym Niedziela na wsi (Un dimanche à la campagne, 1984) oraz rolę zakochanej kobiety stojącej przez wyborem między mężem i jego przyjacielem-słynnym skrzypkiem w Dramat|dramacie Melodramat (Mélo, 1986) z Fanny Ardant.
W 1992 zadebiutowała jako reżyser krótkometrażowego filmu dokumentalnego Dzień dobry, panie Doisneau, czyli zrobienie zdjęcia (Bonjour Monsieur Doisneau ou Le photographe arrosé).
Przewodniczyła jury Złotej Kamery na 68. MFF w Cannes (2015).
Po rozwodzie ze scenarzystą Michelem Lenglineyem (1973-?), związana była z reżyserem Alainem Resnaisem.