W tym artykule Adolf Szponar zostanie omówiony z szerokiej i kompletnej perspektywy, w celu zapewnienia czytelnikowi globalnej i szczegółowej wizji tego tematu. Istotne aspekty zostaną przeanalizowane i zaktualizowane, a także przedstawione zostaną prawdziwe informacje, pochodzące z wiarygodnych, wyspecjalizowanych w tej kwestii źródeł. _Var1 jest dziś tematem bardzo interesującym i istotnym, dlatego istotne jest zrozumienie jego znaczenia i konsekwencji w różnych obszarach. W całym artykule zostaną zaprezentowane różne podejścia i opinie, a także konkretne przykłady, które przyczynią się do wzbogacenia zrozumienia Adolf Szponar.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
profesor nauk o Ziemi | |
Specjalność: fizjografia urbanistyczna, geografia fizyczna, paleogeografia czwartorzędu | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Uczelnia |
Adolf Szponar (ur. 13 czerwca 1936 w Hodowicy, zm. 18 marca 2018) – polski geograf, specjalizujący się w fizjografii urbanistycznej, geografii fizycznej i paleogeografii czwartorzędu; nauczyciel akademicki związany z wrocławskimi uczelniami.
Urodził się w 1936 roku w Hodowicy koło Lwowa. Po zakończeniu II wojny światowej znalazł się wraz ze swoją rodziną na Dolnym Śląsku, gdzie w 1955 roku ukończył III Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu. Następnie podjął studia geograficzne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończył w 1960 roku magisterium. Bezpośrednio po ich ukończeniu został zatrudniony w Zakładzie Geomorfologii Instytucie Geografii na swojej macierzystej uczelni. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1970 roku na podstawie pracy pt. Etapy deglacjacji w strefie podgórskiej Sudetów na podstawie przedpola Sudetów Środkowych. Stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie geografii otrzymał w 1986 roku na podstawie rozprawy nt. Chronostratygrafia i etapy deglacjacji strefy przedgórskiej Sudetów w okresie zlodowacenia środkowopolskiego.
W trakcie swojej kariery naukowej odbył liczne staże i stypendia naukowe, w tym m.in. na uniwersytetach w: Pradze, Lipsku, Leningradzie, Moskwie oraz Wilnie. W 1995 roku otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2003 roku profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Wrocławskim. W dniu 6 stycznia 2004 prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski nadał mu tytuł profesora nauk o Ziemi. Na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1997-1999 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Geograficznego ds. organizacji badań naukowych i współpracy z zagranicą. Poza Uniwersytetem Wrocławskim wykładał jeszcze w Katedrze Turystyki i Rekreacji Wydziału Ekonomiczno-Menadżerskiego Wyższej Szkoły Handlowej we Wrocławiu.
Jego głównym obiektem zainteresowań była geomorfologia i geografia fizyczna. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Geograficznego, Polskiego Towarzystwa Geologicznego. Na początku XXI wieku prowadził badania paleograficzne w Dolinie Odry. W latach 2000–2001 był zaangażowany w projekt „Woda dla Wrocławia”.