Zygmunt Łotocki

W tym artykule poruszony zostanie temat Zygmunt Łotocki, który staje się coraz bardziej istotny w dzisiejszym społeczeństwie. Z różnych perspektyw i kontekstów Zygmunt Łotocki stał się przedmiotem zainteresowania liderów, badaczy, naukowców i ogółu społeczeństwa. W całej historii Zygmunt Łotocki był przedmiotem dyskusji i debat, podsycając rozmowy i pytania, które doprowadziły do ​​znaczących postępów w różnych obszarach. W tym sensie istotne jest głębsze zagłębienie się w analizę Zygmunt Łotocki, biorąc pod uwagę jego obecny wpływ i możliwe przyszłe implikacje, które pozwala nam dostrzec. Dlatego ten artykuł będzie miał na celu przedstawienie kompleksowej i aktualnej wizji Zygmunt Łotocki, w celu promowania większego zrozumienia i refleksji na temat tego tematu, który jest tak istotny we współczesnym społeczeństwie.

Zygmunt Łotocki
Ilustracja
podporucznik rezerwy piechoty podporucznik rezerwy piechoty
Pełne imię i nazwisko

Zygmunt Marian Łotocki

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1904
Włodawa

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

34 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1904
Włodawa

Data śmierci

1940

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Świata
złoto Warszawa 1932 konkurs drużynowy
Mistrzostwa Polski
złoto 1934
Symboliczny grób Zygmunta Łotockiego na cmentarzu Powązkowskim

Zygmunt Marian Łotocki (ur. 16 stycznia 1904 we Włodawie, zm. 1940 w Katyniu) – polski łucznik, pisarz i publicysta, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Waleriana i Heleny z domu Kwiatkowska. Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego.

Uprawiał łucznictwo jako pionier tej dyscypliny w Polsce. Był trenerem polskiej kadry narodowej w łucznictwie w latach od 1930 do 1934. Podczas drugich w historii mistrzostw świata w łucznictwie 1932 w Warszawie zdobył złoty medal drużynowo (wraz z nim Zbigniew Kosiński i Michał Sawicki). W 1934 zdobył złoty medal mistrzostw Polski. Opublikował książkę o tej tematyce pt. Łucznictwo (1934).

W latach 1936–1939 polonista w gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim.

W Wojsku Polskim ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Śremie i został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935. Był przydzielony do 34 pułku piechoty.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1865. Przy zwłokach Zygmunta Łotockiego zostały odnalezione: pocztówka, kilka dyplomów filozofii.

Jego żoną była Maria Pańków-Łotocka, z którą miał syna.

Upamiętnienie

Jego symboliczny grób ustanowiono na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 26-1-24).

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie na stopień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W Piotrkowie Trybunalskim jedną z ulic nazwano Porucznika Zygmunta Łotockiego.

Zygmuntowi Łotockiemu został poświęcony jeden z odcinków filmowego cyklu dokumentalnego pt. Epitafia katyńskie (2010).

Przypisy

  1. IInd World Championship Tournament. August 11 – 16 1932. Warsaw, Poland. worldarchery.org. . . (ang.).
  2. Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. .
  3. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 103. ISBN 83-7001-294-9.
  4. Cmentarz Stare Powązki: KWIATKOWSCY, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  5. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  6. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. .
  7. Przedwojenna historia szkoły – skazanej na zapomnienie Cz.4 (ostatnia). trybunalscy.pl, 15 grudnia 2011. .

Bibliografia

Linki zewnętrzne