Władimir Kryłow
W dzisiejszym świecie Władimir Kryłow to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy po prostu ze względu na popularność, Władimir Kryłow to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Władimir Kryłow odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi i dlatego coraz więcej osób pragnie dowiedzieć się więcej na ten fascynujący temat. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Władimir Kryłow, od jego początków po dzisiejszy wpływ, aby odkryć jego prawdziwy zasięg i znaczenie w społeczeństwie.
| Data i miejsce urodzenia |
26 lutego 1964 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
184 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Władimir Walentinowicz Kryłow, ros. Владимир Валентинович Крылов (ur. 26 lutego 1964 w Sengileju w obwodzie uljanowskim) – rosyjski lekkoatleta startujący w barwach Związku Radzieckiego, sprinter, mistrz olimpijski i mistrz Europy.
W pierwszych latach swojej kariery lekkoatletycznej występował głównie w biegu na 400 metrów, a później przestawił się na biegi na krótszych dystansach.
Rozpoczął międzynarodową karierę zajmując 2. miejsce w biegu na 400 metrów w finale pucharu Europy w 1985 w Moskwie oraz 5. miejsce w tej konkurencji w pucharze świata w Canberze. Na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów. Odniósł za to wielki sukces na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie, gdzie niespodziewanie zwyciężył w biegu na 200 metrów, wyprzedzając Jürgena Eversa z Republiki Federalnej Niemiec i swego kolegę z reprezentacji ZSRR Andrieja Fiedoriwa. Biegł również w składzie sztafety 4 × 400 metrów, która zdobyła na tych mistrzostwach brązowy medal (w składzie Władimir Prosin, Kryłow, Arkadij Korniłow i Aleksandr Kuroczkin).
Na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin Kryłow zdobył srebrny medal w biegu na 200 metrów, ulegając jedynie Francuzowi Bruno Marie-Rose (który ustanowił w tym biegu halowy rekord świata czasem 20,36 s), a wyprzedzając Johna Regisa z Wielkiej Brytanii. Nie wystąpił w półfinale biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis. Podczas mistrzostw świata w 1987 w Rzymie zajął 5. miejsce w finale biegu na 200 metrów, a także zdobył srebrny medal w sztafety 4 × 100 metrów (biegli w niej Aleksandr Jewgienjew, Wiktor Bryzhin, Władimir Murawjow i Kryłow na ostatniej zmianie). Jej wynik (38,02 s) był nowym rekordem Europy. Wystąpił również w finałowym biegu sztafetowym 4 × 400 metrów, którego sztafeta radziecka nie ukończyła.
Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu wystąpił w sztafecie 4 × 100 metrów, która po zgubieniu pałeczki przez sztafetę USA zdobyła w finale złoty medal (w składzie Bryzhin, Kryłow, Murawjow i Witalij Sawin). W biegu na 100 metrów odpadł w ćwierćfinale. Po raz ostatni wziął udział w wielkich zawodach w 1990, kiedy to na mistrzostwach Europy w Splicie zajął 7. miejsce w biegu na 100 metrów, a w 4 × 100 metrów był czwarty (biegła w składzie Innokientij Żarow, Kryłow, Oleg Fatun i Aleksandr Sokołow).
Kryłow był mistrzem ZSRR w biegu na 400 metrów w 1984 i 1985, w biegu na 200 metrów w 1988 oraz w biegu na 100 metrów w 1990, a także mistrzem spartakiady ZSRR w biegach na 200 metrów i na 400 metrów w 1986, a także halowym mistrzem w biegu na 200 metrów w 1985.
Ustanawiał rekordy Rosji w biegu na 200 metrów wynikiem 20,23 s, uzyskanym 3 września 1987 w Rzymie oraz w sztafecie 4 × 100 metrów czasem 38,46 s, osiągniętym 1 września 1990 w Splicie.
Rekordy życiowe
- bieg na 100 metrów – 10,13 s (31 maja 1988, Soczi)
- bieg na 200 metrów – 20,23 s (3 września 1987, Rzym)
- bieg na 400 metrów – 45,20 s (18 września 1986, Taszkent)
Przypisy
- ↑ a b Vladimir Krylov , olympedia.org (ang.).
- ↑ European Cup A Final and Super League (Men) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 , IAAF, s. 27 (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook , European Athletics, s. 487–488 (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 569, 573–574 (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook , European Athletics, s. 492 (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook , IAAF, s. 61–62 (ang.).
- ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) , rfea.es, s. 36 (hiszp. • ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook , World Athletics, s. 97, 226, 236 (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 577, 582 (ang.).
- ↑ Soviet Championships , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Soviet Indoor Championships , GBRAthletics (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 25 i 194. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Vladimir Krylov w bazie World Athletics (ang.) .
Linki zewnętrzne
- Vladimir Krylov w bazie World Athletics (ang.) .
