Tullio Serafin

Tullio Serafin

Data i miejsce urodzenia	1 września 1878 Cavarzere
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1968 Rzym
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent
Multimedia w Wikimedia Commons

Tullio Serafin (ur. 1 września 1878 w Cavarzere, zm. 2 lutego 1968 w Rzymie) – włoski dyrygent, pedagog.

Wprowadził 19. wieczne opery bel canto (m.in. Belliniego, Rossiniego i Donizettiego) do 20. wiecznego repertuaru operowego. Wsławił się jako nauczyciel młodych śpiewaków operowych, szczególnie prowadzeniem Marii Callas.

Urodził się w Rottanova (Cavarzere), niedaleko Wenecji, naukę rozpoczął w Mediolanie, został początkowo skrzypkiem w orkiestrze La Scali w Mediolanie pod dyrekcją Toscaniniego. Później otrzymał nominację na asystenta dyrygenta. W latach 1909–1914, 1917–1918, był dyrektorem muzycznym La Scali.

W 1924 r. wstąpił do zespołu dyrygentów Metropolitan Opera. W 1934 r. został dyrektorem artystycznym Teatro Reale w Rzymie. Podczas swojej długiej kariery odkrył wielu śpiewaków, w tym Joan Sutherland i Marię Callas, z którą dokonał licznych nagrań. Miał także znaczący wpływ na kariery śpiewaków, z którymi współpracował, m.in. Rosy Ponselle.

Serafin doprowadził do włoskich premier dzieł m.in. Albana Berga, Paula Dukasa i Benjamina Brittena. Zmarł w Rzymie w 1968 roku.

Wybrane nagrania Tullia Serafina z udziałem Marii Callas dla wytwórni Angel / EMI:

• Armida - 1952
• Lucia di Lammermoor - 1953
• I puritani - 1953
• Cavalcanti rusticana - 1953
• Norma - 1954
• Pajace - 1954
• La forza del destino - 1954
• Aida - 1955
• Rigoletto - 1955
• Turandot - 1957
• Manon Lescaut - 1957
• Medea - 1957
• Lucia di Lammermoor - 1959
• Norma - 1960

 Zobacz też kategorię: Nagrania pod dyrekcją Tulia Serafina.

Bibliografia

• Tullio Serafin w bazie AllMusic (ang.)