Muzyka poważna
Obecnie Muzyka poważna stał się tematem bardzo interesującym dla wielu różnych osób. Od ekspertów w danej dziedzinie po osoby poszukujące informacji na dany temat, Muzyka poważna stanowi punkt zainteresowania wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo czy znaczenie w dziedzinie nauki, Muzyka poważna nadal jest tematem wywołującym wielką debatę i fascynację. W tym artykule zbadamy różne aspekty Muzyka poważna i jego znaczenie w dzisiejszym świecie, zapewniając pełny i aktualny pogląd na ten temat.
Od lewej do prawej:
pierwszy rząd – Antonio Vivaldi, Johann Sebastian Bach, Georg Friedrich Händel, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven;
drugi rząd – Gioacchino Rossini, Felix Mendelssohn-Bartholdy, Fryderyk Chopin, Richard Wagner, Giuseppe Verdi;
trzeci rząd – Johann Strauss (syn), Johannes Brahms, Georges Bizet, Piotr Czajkowski, Antonín Dvořák;
czwarty rząd – Edvard Hagerup Grieg, Edward Elgar, Siergiej Rachmaninow, George Gershwin, Aram Chaczaturian
Muzyka poważna – muzyka wywodząca się z tradycji klasycznych.
Obejmuje całą muzykę akademicką, świecką i sakralną, tworzoną na przestrzeni tysiąca lat (XI–XXI w.) w kręgu krajów o kulturze europejskiej.
Charakterystyka
Kryteria Tagga
Philip Tagg opracował trójkąt aksjomatyczny, na którego wierzchołkach znajdują się trzy rodzaje muzyki: muzyka poważna (art music), muzyka ludowa (folk music) i muzyka rozrywkowa (popular music).
Muzyka poważna w tym podziale ma następujące cechy wspólne z rozrywkową: jest tworzona i wykonywana głównie przez profesjonalistów i ma nieanonimowe autorstwo. Z muzyką ludową łączy ją tylko brak masowej dystrybucji. Cechy typowe wyłącznie dla muzyki poważnej to: główny sposób utrwalania i dystrybucji – notacja muzyczna (a nie przekaz ustny czy nagrania), typ społeczności, z którą jest związana – ziemiańsko-przemysłowy (a nie nomadyczno-ziemiański ani przemysłowy), sposób finansowania we współczesnym świecie – publiczny (a nie pozagospodarczy ani wolnorynkowy), rozbudowana teoria, w tym estetyka.
Zobacz też
- muzyka w starożytności
- muzyka średniowieczna
- muzyka renesansowa
- muzyka barokowa
- muzyka klasycystyczna
- muzyka romantyczna
- impresjonizm w muzyce
- muzyka współczesna
Przypisy
- ↑ Słownik języka polskiego PWN. .
- ↑ Classical. W: Michael Kennedy, Joyce Bourne Kennedy: The Oxford Concise Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2007. ISBN 978-0-19-920383-3.
- ↑ Philip Tagg. Analysing popular music: theory, method and practice. „Popular Music”. 2, s. 37-67, 1982. Cambridge University Press. DOI: 10.1017/S0261143000001227. (ang.).
Bibliografia
- J. M. Chomiński, K. Wilkowska-Chomińska Historia muzyki, t. 1-2, PWM, Kraków 1989 i 1990.
- Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna, ukazuje się od 1979 - Kraków, PWM.
- Encyklopedia muzyki, red. A. Chodkowski, Warszawa (PWN) 2006 (oraz poprzednie wydania).
- Leksykon muzyki od A do Ż. Warszawa (Muza) 1995.
- E. Fubini Historia estetyki muzycznej, Kraków, Musica lagellonica 1997.