Tekla Borowiak
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Tekla Borowiak, temacie będącym przedmiotem zainteresowania i dyskusji od dłuższego czasu. Tekla Borowiak to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i laików, ze względu na jego znaczenie w naszym obecnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na zdrowie, ekonomię, politykę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Tekla Borowiak okazał się tematem wartym eksploracji i analizy. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty, które sprawiają, że Tekla Borowiak jest tematem wartym zbadania i spróbujemy rzucić trochę światła na jego implikacje i perspektywy na przyszłość. Dołącz do nas w tej podróży, aby dowiedzieć się więcej o Tekla Borowiak i jego znaczeniu w dzisiejszym świecie.
| Data i miejsce urodzenia |
24 września 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 grudnia 1943 |
| Przyczyna śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
działaczka robotnicza |
| Pracodawca |
Widzewska Manufaktura |
| Partia | |
| Rodzice |
Józef Wojtczak, Joanna z d.Klimkowska |
| Małżeństwo |
Józef Borowiak |
Tekla Borowiak, także Tekla Borowiakowa z domu Wojtczak, ps. „Ciotka” (24 września 1894 w Widzewie, zm. 22 grudnia 1943 w Auschwitz-Birkenau) – polska działaczka robotnicza, sekretarz Komitetu dzielnicowego PPR w Łodzi.
Życiorys
Pracowała w Widzewskiej Manufakturze (WI-MA) u fabrykanta Oskara Kona. Tam działała w klasowym związku zawodowym włókniarzy, była również jego delegatką fabryczną od 1926. Miała również wyrabiać podczas pracy 300% normy. W latach 20. XX w. należała do Komunistycznej Partii Polski. W 1925 była inicjatorką powołania Michaliny Tatarkówny-Majkowskiej na delegatkę fabryczną.
W 1929 w konspiracji została przerzucona do Związku Sowieckiego, gdzie miała się spotkać z Władysławem Gomułką i Marią Koszutską. Po powrocie do Polski została aresztowana i skazana na 4 lata więzienia za działalność komunistyczną wraz ze współuczestnikami. Odsiedziała rok więzienia. Współorganizowała strajki w Wi-Mie. W 1933 została brutalnie pobita przez policję, a następnie ponownie ją aresztowano – w więzieniu spędziła kilka miesięcy. Po wybuchu II wojny światowej była współorganizatorką organizacji Frontu Walki o Naszą i Waszą Wolność. Podczas wojny wraz z członkami Frontu przeniosła się do Polskiej Partii Robotniczej, gdzie została członkinią Komitetu Okręgowego oraz sekretarzem Komitetu Dzielnicowego, który współorganizowała z Mieczysławem Moczarem.
Została aresztowana przez Niemców w sierpniu 1943, a następnie wywieziona do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Została zamordowana przez Niemców 22 grudnia 1943 poprzez oblanie benzyną i podpalenie przed szeregiem więźniarek, co miało stanowić dla nich przestrogę, by nie organizowały ruchu oporu.
Życie prywatne
Tekla Borowiak była córką Józefa Wojtczaka i Joanny z domu Klimkowskiej. W okresie 20-lecia międzywojennego wyszła za Józefa Borowiaka – telefoniarza pochodzenia polsko-niemieckiego, z którym zamieszkała przy ul. Częstochowskiej 22 w Łodzi. Mieli 1 córkę – Henrykę Wandę (ur. 1920). Zarówno mąż, jak i córka Tekli Borowiak przeżyli II wojnę światową.
Wnukiem Tekli Borowiak jest polsko-amerykański reżyser i scenarzysta – Andrzej Krakowski.
Upamiętnienie
- w 1951 ul. Pińską w Łodzi przemianowano na ul. Tekli Borowiak. Nazwa ta istniała do 2018. W wyniku dekomunizacji została przemianowana na ul. Johna Wayne’a.
- 13 grudnia 1958 odsłonięto tablicę pamiątkową, upamiętniającą Teklę Borowiak przy alei marsz. Józefa Piłsudskiego 135 w Łodzi, wg projektu Eugeniusza Rogalskiego. W wyniku dekomunizacji tablicę usunięto w 2018,
- 1 września 1961 utworzono Widzewskie Szkoły im. Tekli Borowiak przy Alei marsz. J. Piłsudskiego 159. Obecnie w obiektach szkół funkcjonuje XXIII Liceum Ogólnokształcące im. Ks. J. Tischnera i Szkoła Policealna nr 1 Samorządu Woj. Łódzkiego.
Przypisy
- ↑ ul. Borowiakowej Tekli , Instytut Pamięci Narodowej (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i MKKr BBŁd, ul. Borowiakowej Tekli, ipn.gov.pl , 6 marca 2022.
- ↑ a b Tekla Borowiakowa , W poszukiwaniu alei Włókniarek, 23 czerwca 2016 (pol.).
- ↑ a b c d e f g Piotr Ossowski, Michalina Tatarkówna-Majkowska. Biografia, Łódź 2016.
- ↑ Marek Zieleniewski, Niebo dupochronów , Wprost, 31 marca 2002 (pol.).
- ↑ a b c d Katarzyna Bielas, Andrzej Krakowski: Ja uciekłem, Spielberg wytrzymał, „Duży Format”, 6 listopada 2017 .
- ↑ Danuta Bieńkowska, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik Nazewnictwa Miejskiego Łodzi, Łódź 2012.
- ↑ Plac Kaczyńskiego zamiast Zwycięstwa i uhonorowanie rasisty. Czy tak wygląda dekomunizacja w Łodzi? , TwojaHistoria.pl (pol.).
- ↑ Bartłomiej Czyżewski, al. Józefa Piłsudskiego 135 , Tablice miasta Łodzi, 24 lutego 2020 .
- ↑ Stare zdjęcia Łodzi. Łódź w latach sześćdziesiątych XX wieku , Express Ilustrowany (pol.).
- ↑ Łódź – XXIII Liceum Ogólnokształcące im. Ks. J. Tischnera i Szkoła Policealna nr 1 Samorządu Woj. Łódzkiego – stare zdjęcia, mapa , fotopolska.eu .